Dopłaty do wypoczynku osób zatrudnionych w firmie oraz ich dzieci do lat 18 mogą być objęte preferencjami w PIT. Kluczowe są pod tym względem źródło oraz wysokość dofinansowania

Czy pracownik zapłaci podatek od dopłaty

Firma, w której zatrudniony jest czytelnik, nie ma obowiązku tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Ponieważ jednak w ostatnich miesiącach sporo zarobiła, postanowiła dofinansować letni wypoczynek dzieci pracowników, które mają nie więcej niż 18 lat. Przeznaczy na to pieniądze ze środków obrotowych. Dopłaty mają wynieść po 500 zł. Czy kwota ta będzie dopisana do przychodu pracownika?
W takiej sytuacji podatek nie musi wystąpić. Wszelkie należności wypłacane w związku ze stosunkiem pracy są, zasadniczo, przychodem podatkowym pracownika z tego źródła. Niekiedy jednak jest on zwolniony z PIT. Dopłaty do wypoczynku dzieci pracowników do lat 18 z takiej preferencji korzystają, o ile spełnione są wymogi dotyczące organizatora wyjazdu (podmiot prowadzący działalność w tym zakresie) i samego wypoczynku (wczasy, kolonie, obóz, zimowisko, w tym również połączony z nauką pobyt na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych, leczniczo opiekuńczych). Co istotne, w zależności od źródła finansowania dopłaty inna jest wysokość zwolnienia. Jeśli jest nim fundusz socjalny lub zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, to zwolnienie obejmuje całą dopłatę. W przypadku natomiast innych źródeł, za które należałoby również uznać środki obrotowe firmy – zwolnienie przysługuje do 760 zł. Jest to limit roczny (zatem obejmuje np. wszystkie dokonane w danym roku dopłaty do kolonii i zimowiska). Dopłata w wysokości 500 zł mieści się w limicie, zatem – o ile będą spełnione pozostałe warunki zwolnienia – nie należy jej doliczać do przychodu pracownika i potrącać zaliczki na PIT.
Podstawa prawna
Art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.).

Czy świadczenie urlopowe jest z PIT

Pracodawca mężczyzny nie ma obowiązku tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, ale postanowił wypłacać świadczenie urlopowe. Czy potrąci od niego podatek?
Z konieczności tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych zasadniczo zwolnieni są pracodawcy zatrudniający mniej niż 20 pracowników (według stanu na 1 stycznia danego roku). Jeśli więc nie mają ZFŚS, powinni wypłacać świadczenie urlopowe na podstawie regulaminu wynagradzania. Jest ono objęte PIT na zasadach ogólnych. Podlega w całości opodatkowaniu jako przychód pracownika.
Podstawa prawna
Art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.).
Art. 3 ust. 3a ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 592 ze zm.).

Czy zwolnienie stosuje się tylko do wyjazdu z biurem

Ojciec chce wysłać dziecko na kolonię. Wyjazd dofinansuje pracodawca. Czy kolonia musi być zorganizowana przez biuro podróży, aby w grę wchodziło zwolnienie z podatku?
Przepisy nie wymagają, aby wyjazd dziecka organizował koniecznie podmiot, który świadczy usługi wypoczynkowe w ramach działalności gospodarczej. A zatem nie musi to być biuro turystyczne czy biuro podróży. Organy podatkowe zgodnie twierdzą, że organizatorem wypoczynku dziecka może być też podmiot zajmujący się statutowo tego rodzaju działalnością, przykładowo:
● szkoły i placówki, osoby prawne i fizyczne, a także jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, wymienione w rozporządzeniu w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej,
● kościoły, stowarzyszenia, organizacje charytatywne, fundacje, których działalnością statutową jest również organizowanie wypoczynku dla dzieci i młodzieży,
● podmioty prowadzące działalność agroturystyczną – polegającą na wyjazdach na wieś, do specjalnie przygotowanych na przyjęcie wczasowiczów gospodarstw wiejskich.
Podstawa prawna
Art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).
Par. 2 rozporządzenia ministra edukacji narodowej z 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz.U. nr 12, poz. 67 ze zm.).

Czy wyjazd na własną rękę zwalnia z PIT w całości

Firma dopłaca z ZFŚS do wypoczynku dzieci pracowników. Aby dostać zwrot poniesionych kosztów, pracownicy przynoszą faktury. Zdarza się, że dotyczą one opłat za hotel czy ośrodek wypoczynkowy, w którym pracownik na własną rękę zorganizował pobyt swój i dziecka. Czy wówczas dopłata powinna być w całości zwolniona z PIT?
Zwolnienie wchodzi w grę, jeśli wypoczynek dziecka był zorganizowany w jednej z form wymienionych w ustawie o PIT, czyli przede wszystkim: wczasów, obozu, kolonii lub zimowiska. Preferencja nie obejmuje więc dopłat do niezorganizowanych form wypoczynku, w tym wczasów potocz- nie zwanych „pod gruszą”, a więc organizowanych na własną rękę przez rodziców. Wynika to z art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o PIT. Z faktury lub innego dokumentu wpłaty powinno jednoznacznie wynikać: kto jest organizatorem wypoczynku, kto z niego korzystał, jaka była jego forma, a także ile za niego zapłacono. Zatem jeśli zwrot z ZFŚS kosztów wypoczynku dziecka jest dokonywany na podstawie faktur wystawionych za pobyt, w tym usługi hotelowe, zorganizowany na własną rękę, to zwolnienie nie ma zastosowania. Nie powinno być jednak przeszkód, aby w takim wypadku, tj. gdy rodzic przebywał z dzieckiem w hotelu, zastosować inną preferencję z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT. Obejmuje ona wartość pracowniczych świadczeń (pieniężnych i rzeczowych) finansowanych w całości ze środków ZFŚS lub z funduszy związków zawodowych. Przy czym w tym wypadku zwolnienie jest ograniczone rocznym limitem w wysokości 380 zł. Ma on zastosowanie do wszystkich świadczeń, zarówno pieniężnych, jak i rzeczowych. Jeśli dopłata przewyższa ten próg, nadwyżka jest przychodem pracownika i podlega opodatkowaniu.
Warto dodać, że rzeczowymi świadczeniami w rozumieniu tego przepisu nie są bony, talony i inne znaki uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.
Podstawa prawna
Art. 21 ust. 1 pkt 67 i pkt 78 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.).

Czy do wycieczki stosuje się limit zwolnienia

Pracodawca planuje wykupić wycieczkę dla pracowników. Część kosztów pokryje pracownik, reszta zostanie sfinansowana z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Czy dopłata od pracodawcy będzie wolna od podatku do kwoty 380 zł?
Zwolnione z PIT są świadczenia pracodawcy pokrywane z ZFŚS (pieniężne i rzeczowe), związane z finansowaniem działalności socjalnej, w tym również dopłaty do wypoczynku (również wycieczek), o łącznej wartości nieprzekraczającej 380 zł w skali roku. Świadczenie pracodawcy ma charakter pieniężny. Stanowi ono przychód pracownika, z tym że – do kwoty 380 zł – zwolniony z opodatkowania. Pracodawca kwoty tej nie doliczy więc do przychodu pracownika. Nie ma przy tym znaczenia, że część kosztów wycieczki pracownik pokryje z własnej kieszeni. Wymóg ustawowy, aby całość świadczenia była sfinansowana z ZFŚS, dotyczy pracodawcy – czyli to on nie może sfinansować np. tylko połowy dopłaty z funduszu, a drugiej połowy ze środków obrotowych.
Podstawa prawna
Art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).

Czy pracodawcy trzeba okazać dowody

Pracownik uprawniony do świadczenia z ZFŚS w postaci dofinansowania do wypoczynku dziecka przedłożył rachunek wystawiony przez parafię, potwierdzający opłatę za kolonie letnie córki. Czy będzie musiał dodatkowo udowodnić, że parafia prowadzi działalność w zakresie organizacji wypoczynku dzieci?
Obowiązek dostarczenia dokumentu, potwierdzającego że organizatorem wypoczynku dziecka jest podmiot prowadzący działalność w tym zakresie, spoczywa na pracowniku. Jego okazanie pozwala zastosować zwolnienie z PIT – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy. Do organizatorów wypoczynku, o których mowa w tym przepisie, zalicza się nie tylko przedsiębiorstwa turystyczne, ale i podmioty zajmujące się statutowo tego rodzaju działalnością.
W praktyce wiele parafii posiada wewnętrzne jednostki organizacyjne, posiadające statuty. Jeśli wynika z nich, że jednym z zadań takiej jednostki jest właśnie organizacja wypoczynku dla dzieci i młodzieży, to można ze zwolnienia korzystać. W takim wypadku należy poprosić o kopię statutu w parafii i przedstawić ją na żądanie pracodawcy. Parafia może być też organizacją pożytku publicznego, zajmującą się m.in. organizacją wypoczynku dla dzieci i młodzieży, co też powinno wynikać z jej statutu. Wówczas również nie powinno być wątpliwości, że zwolnienie przysługuje. Natomiast niewystarczające do zastosowania preferencji może być dostarczenie pracodawcy wyłącznie rachunku wystawionego przez parafię, który nie będzie przecież zawierał informacji, że jego wystawca zajmuje się statutowo organizowaniem wypoczynku dla dzieci. Takie stanowisko zajął dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 10 października 2013 r. (nr ITPB4/415-34a/13/TK).
Praktyka pokazuje też, że kwestia dowodzenia, jaki był status organizatora wyjazdu dziecka, sprawia podatnikom trudności. Przykładem jest sprawa kobiety, która wysłała dziecko na obóz wykupiony w biurze podróży. Pracodawca twierdził, że biuro podróży jest tylko pośrednikiem, a nie organizatorem wypoczynku, więc zwolnienie nie przysługuje. Nie pomogło też przedstawienie przez podatniczkę dowodu zgłoszenia obozu w Ministerstwie Edukacji Narodowej. Takie działanie pracodawcy zakwestionował dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (interpretacja indywidualna z 5 marca 2013 r., nr IBPBII/1/415-1073/12/MK). Organ podatkowy nie miał wątpliwości, że dopłata do wypoczynku dziecka, które przebywa na obozie zorganizowanym przez biuro podróży, podlega zwolnieniu z daniny. Zatem zakład pracy nie miał podstaw do opodatkowania uzyskanego dofinansowania.
Podstawa prawna
Art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).