Uzyskałeś przychody za granicą? Czy powinieneś rozliczyć się z nich również w Polsce, by być „na czysto” z polskim fiskusem?

W Polsce istnieje nieograniczony obowiązek podatkowy, co oznacza, że polski rezydent podatkowy podlega opodatkowaniu całości swoich dochodów, bez względu na miejsce źródła ich pochodzenia. Sytuacja ta dotyczy wszystkich osób mających miejsce zamieszkania na terenie Polski, które uzyskały przychód w kraju i składają roczne rozliczenie podatkowe. Naturalnie inaczej wygląda sytuacja podatników, którzy uzyskali dochód wyłącznie za granicą. Jeżeli nie uzyskali oni w kraju żadnych innych przychodów, nie są zobowiązani do składania deklaracji podatkowej. Jednak w sytuacji uzyskania w Polsce przychodów poniżej kwoty wolnej od podatku (3091 zł), podatnik zobowiązany jest do wykazania w rocznej deklaracji podatkowej źródła przychodów zagranicznych.

Polskim rezydentem podatkowym jest osoba fizyczna posiadająca na terenie Polski miejsce zamieszkania, które zostało zdefiniowane jako: posiadanie w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) oraz przebywanie na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Jeśli osoba fizyczna nie ma miejsca zamieszkania w Polsce, zobowiązana jest do rozliczenia się tylko z dochodów uzyskanych na terytorium Polski.

W przypadku osób fizycznych, które posiadają miejsce zamieszkania na teranie Polski oraz uzyskały przychód zarówno w kraju, jak i zagranicą, lub uzyskały przychód ze strony zagranicznego przedsiębiorstwa, wykonując zadania na terytorium kraju, konieczne jest rozliczenie się z całości uzyskanego dochodu. Obowiązek ten nie jest zależny od źródła przychodów. Bez względu na to, czy przychód powstał na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenie czy umowy o dzieło, jak i sprzedaży praw autorskich czy wynajmu nieruchomości, każdy przychód powinien być wykazany w rocznym zeznaniu podatkowym.

Umowy międzynarodowe regulują kwestie podatkowe tak, by uniknąć podwójnego opodatkowania tych samych dochodów. Należy się zapoznać z treścią umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej między polskim ustawodawcą a krajem, w którym uzyskany został przychód. Ustawy międzynarodowe mogą ustanawiać, że:

- niektóre przychody podlegają opodatkowaniu tylko na terenie jednego państwa – opodatkowanie dochodów tylko w kraju rezydencji lub tylko w kraju ich uzyskania,
- niektóre przychody zostają opodatkowane w obu państwach, jednak w jednym z nich tylko do wartości ustalonego limitu,
- przychody zostają opodatkowane w kraju rezydencji, jak i w kraju zarobkowania, z zastosowaniem zasad umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, która daje podatnikowi dwie możliwości: metodę wyłączenia z progresją oraz metodę odliczenia proporcjonalnego.

Zasada zwolnienia z progresją zwalnia z opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych za granicą, jednak nadal będą one wpływać na stawkę podatku. Stopa podatku stosowana do ustalenia podatku należnego od dochodu uzyskanego w Polsce ustalana będzie na podstawie całego dochodu.

Zasada odliczenia proporcjonalnego podatku osiągniętego za granicą polega na odliczeniu podatku zapłaconego za granicą od należnego podatku w kraju, który został naliczony od całości dochodów. Podatek zapłacony w państwie źródła uzyskania przychodów zostaje jednak odliczony w wysokości podatku, jaki zostałby naliczony od takich samych dochodów uzyskanych w kraju. Oznacza to, że jeśli podatek za granicą byłby wyższy od podatku, jaki należałoby zapłacić z tego tytułu w kraju, nie ma możliwości odliczenia go w całości. Zasada ta jest stosowana, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie nakazuje stosować metody wyłączenia z progresją lub gdy umowa taka nie była w ogóle zawarta z krajem uzyskania przychodu.

Dochody uzyskane za granicą oraz zapłacony tam podatek należy wykazać w załączniku PIT/TG. Jest to załącznik do zeznania podatkowego PIT-36, PIT-36L, PIT-38, PIT-39.