Sprawa dotyczyła wnioskodawcy, który z własnej renty pokrywa koszty swojego pobytu w domu pomocy społecznej. Wnioskodawca jest całkowicie ubezwłasnowolniony, posiada I grupę inwalidzką i jest niezdolny do samodzielnej egzystencji. Podatnik twierdził, że możliwe jest odliczenie tych wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie podzielił jego stanowiska.
W interpretacji indywidualnej organ przypomniał przepisy ustawy o PIT, które wskazują na warunki, jakie należy spełnić by skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera zamknięty katalog wydatków, jakie można odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Zgodnie z art. 26 aktu, chodzi m.in. o adaptację i wyposażenie mieszkań stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, przystosowanie pojazdów, zakup leków, koszty turnusu rehabilitacyjnego, czy odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne. Ustawa nie mówi jednak nic o pobycie w domu pomocy społecznej, co jest kluczowe w niniejszej interpretacji.
„Należy zauważyć, że zakres usług świadczonych osobom przebywającym w zakładach wymienionych w tym przepisie jest inny od tego, jaki przysługuje pensjonariuszom w Domu Pomocy Społecznej” – czytamy w uzasadnieniu.
Dyrektor KIS wskazał także na przepisy ustawy o pomocy społecznej oddzielając pojęcie usługi opieki od działalności leczniczej. Jak wynika z postanowień art. 55 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, dom pomocy społecznej świadczy usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne na poziomie obowiązującego standardu, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających.
Jak dano w interpretacji, dom pomocy społecznej jest zatem jednostką organizacyjną pomocy społecznej, której działalność koncentruje się w głównej mierze na świadczeniu usług bytowych i opiekuńczych. Jest on zastępczym domem dla osoby w nim przebywającej, której stan zdrowia nie wymaga pobytu w zakładzie opieki zdrowotnej.
Brak możliwości odliczenia kosztów związanych z pobytem w domu opieki dyrektor KIS argumentuje m.in. innym charakterem usług niż w przypadku placówki leczniczej. Jak czytamy, pomimo szerokiego zakresu usług, domy pomocy społecznej nie zapewniają specjalistycznej i intensywnej opieki medycznej. Osobę wymagającą takiej opieki kieruje się do specjalistycznej placówki: zakładu opiekuńczo-leczniczego lub zakładu pielęgnacyjno-opiekuńczego.
Jak podsumowuje Dyrektor KIS, domów pomocy społecznej nie należy utożsamiać z zakładami leczniczymi. Nie można zatem odliczyć w PIT kosztów pobytu w takiej placówce.
Podstawa prawna: Interpretacja indywidualna ws. odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej (sygn.. 0115-KDIT2-2.4011.161.2019.2.BK)
