Adaptacja mieszkania na potrzeby osoby niepełnosprawnej, turnus rehabilitacyjny czy leki. To tylko niektóre koszty, które można odliczyć w PIT za 2018 rok w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Skorzystać z niej mogą zarówno niepełnosprawni, jak i ich opiekunowie.
ShutterStock

Choć od 2019 roku skarbówka wyręczyła podatników wypełniając roczne zeznania podatkowe w ramach usługi Twój e-PIT, warto zadbać jednak o poprawność wprowadzonych do formularza danych i wykorzystać przysługujące ulgi. Niepełnosprawni, a także ich opiekunowie mogą zyskać korzystając z ulgi rehabilitacyjnej. Wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne można odliczyć od przychodu/dochodu pomniejszając tym samym odprowadzany podatek.

Dla kogo ulga rehabilitacyjna?

W świetle prawa osoba niepełnosprawna będąca beneficjentem tej preferencji powinna posiadać orzeczenie o "zakwalifikowaniu" przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności. Z ulgi skorzysta także podatnik pobierający rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną.

  • Osoba niepełnosprawna zaliczona do I grupy inwalidzkiej – to osoba, w stosunku do której orzeczono całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo znaczny stopień niepełnosprawności.
  • Osoba niepełnosprawna zaliczona do II grupy inwalidzkiej – to osoba, w stosunku do której orzeczono całkowitą niezdolność do pracy albo umiarkowany stopień niepełnosprawności.
  • Osoba niepełnosprawna pozostająca na utrzymaniu podatnika – to osoba niepełnosprawna, której roczny dochód nie przekracza dwunastokrotności renty socjalnej (w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego), będąca dla podatnika: współmałżonkiem, dzieckiem własnym, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem obcym przyjętym na wychowanie, pasierbem, rodzicem, rodzicem współmałżonka, rodzeństwem, ojczymem, macochą, zięciem lub synową.

Jakie wydatki można odliczyć?

Wydatki w ramach tej ulgi można podzielić na dwie kategorie: wydatki limitowane i nielimitowane. W przypadku tych pierwszych podatnik może odliczyć faktycznie poniesione wydatki w określonym limicie. Należy do nich m.in. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa – odliczenie przysługuje w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. W ramach tych wydatków można odliczyć także koszty utrzymania psa asystującego. Koszty te nie mogą przekraczać kwoty 2.280 zł. Do tej samej kwoty uprawnieni podatnicy mogą odliczyć koszty związane z używaniem samochodu osobowego. W pakiecie mieści się także zakup leków. W odniesieniu do tych wydatków odliczyć można kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki stale lub czasowo.

Podstawę opodatkowania można zmniejszyć odliczając także wydatki zakwalifikowane do grupy nielimitowanych. Oznacza to, że podatnik ma prawo odliczyć całą wartość faktycznie poniesionych kosztów. Należy do nich m.in. adaptacja i wyposażenie mieszkań oraz przystosowanie samochodu stosownie do potrzeb niepełnosprawnych, zakup i naprawa sprzętu niezbędnego przy rehabilitacji, koszty pobytu na turnusie rehabilitacyjnym czy opieki lekarska w domu. W szczególnych przypadkach w ramach nielimitowanej ulgi można odliczyć wydatki związanie z usługami tłumacza migowego czy koszty przewozu niepełnosprawnego.

Warto pamiętać, by na żądanie lub bez wezwania organu skarbowego (w zależności od rodzaju odliczeń) móc udokumentować poniesione koszty. Chodzi o dane identyfikujące kupującego i sprzedającego towar lub usługę, kwotę zapłaty oraz rodzaj zakupu.