Usługi hotelarskie są dość restrykcyjnie regulowane przez przepisy. Wszystko po to, by chronić potencjalnych gości przed wprowadzeniem ich w błąd, np. co do standardu obsługi. Dlatego też nazwy hotel nie może używać każdy. A posługiwanie się gwiazdkami jest dozwolone tylko po spełnieniu wymogów określonych w przepisach kategoryzacyjnych. Dziś odpowiadamy na wybrane pytania przedsiębiorców dotyczące głównie hoteli, biorąc pod uwagę nie tylko przepisy, lecz także aktualne orzecznictwo sądów administracyjnych i powszechnych.
Zgodnie z ustawową definicją świadczenie usług hotelarskich to krótkotrwałe, ogólnie dostępne wynajmowanie domów, mieszkań, pokoi, miejsc noclegowych, a także miejsc na ustawienie namiotów lub przyczep samochodowych oraz świadczenie w obrębie obiektu usług z tym związanych. Przepisy wyodrębniają różne rodzaje obiektów hotelarskich, np. motel, hotel, pensjonat. Ich standard (kategoria) jest oznaczany za pomocą gwiazdek. Aby dany obiekt został zaliczony do hoteli i otrzymał określoną kategorię, musi spełniać odpowiednie wymogi, co ocenia marszałek województwa. Przy czym raz dokonana ocena nie daje przedsiębiorcy gwarancji, że hotel na zawsze będzie miał określoną klasyfikację. Marszałek przeprowadza z urzędu okresową (nie rzadziej niż co trzy lata) kontrolę obiektu, w trakcie której sprawdza, czy hotel nadal spełnia wymagania co do wyposażenia i zakresu świadczonych usług, w tym również gastronomicznych.
Czy przedpokój wlicza się do powierzchni mieszkalnej?
Powierzchnia mieszkalna pokoi ma znaczenie dla zaszeregowania hotelu. Z przepisów wynika, że nie wlicza się do niej wyodrębnionych węzłów higieniczno-sanitarnych, przedpokojów, aneksów barowych, logii itp. A co z przedpokojami?
Wątpliwość ta wiąże się zapewne z wyrazem „wyodrębnione”. A precyzyjnie rzecz ujmując, czy wyraz ten odnosi się tylko do węzłów higieniczno-sanitarnych (dalej w.h.s.), czy też innych pomieszczeń. Wyjaśniając ten problem, należy stwierdzić, że sformułowanie to odnosi się tak do węzłów higieniczno-sanitarnych, jak i przedpokoju. Zatem jeżeli jest on wyodrębniony, to nie wlicza się go do powierzchni mieszkalnej pokoju, jeżeli zaś nie jest, to powinien być wliczony. Z liczby porządkowej 23 załącznika nr 1 do rozporządzenia ministra gospodarki i pracy z 19 sierpnia 2004 r. w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie (dalej r.o.h.), wynika, że powierzchnia mieszkalna pokoju, określona w mkw. nie obejmuje wyodrębnionych w.h.s., przedpokojów, aneksów barowych, loggii itp. Powierzchnia pokoi ma kluczowe znaczenie dla nadania hotelowi odpowiedniej kategorii. Ta zaś zależy od tego, czy zostały spełnione wymogi załącznika nr 1 dla odpowiedniej kategorii. Przykładowo, hotel pięciogwiazdkowy musi mieć pokoje jednoosobowe o powierzchni mieszkalnej 14 mkw. (dwuosobowe o powierzchni 18 mkw. itd). Treść zacytowanego przepisu w praktyce powoduje wątpliwości interpretacyjne, o czym świadczy wyrok NSA z 6 marca 2019 r. (sygn. akt II GSK 415/17). W orzeczeniu tym NSA podał, że l.p. 23 załącznika nr 1 obejmuje swoją dyspozycją nie tylko wyodrębnione w.h.s., lecz także wyodrębnione pozostałe pomieszczenia funkcjonalne, o których mowa w przepisie, w tym wyodrębnione przedpokoje. Za przyjęciem takiego rozumienia wskazanej regulacji przemawia zarówno językowa wykładnia przepisu, która pozwala przyjąć, że przymiotnik „wyodrębnionych”, jako odnoszący się do wszystkich wymienionych w przepisie powierzchni, został wyjęty przed nawias, jak również wykładnia celowościowa. Z uwagi na to, że częstym rozwiązaniem architektonicznym jest łączenie w jednym większym pomieszczeniu wielu pomieszczeń o różnej funkcjonalności (bez ich architektonicznego wyodrębnienia), przepis lp. 23 załącznika nr 1 do r.o.h. należy interpretować w ten sposób, że do powierzchni pokoi mieszkalnych nie wlicza się powierzchni wszystkich wyodrębnionych pomieszczeń, w tym wyodrębnionych przedpokoi, a nie tylko w.h.s.
Kolejną kwestią do rozstrzygnięcia pozostaje, jak rozumieć pojęcie wyodrębniony przedpokój. Wobec braku definicji ustawowej, odwołać się należy do definicji słownikowej pojęcia wyodrębniony przedpokój. Zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego” PWN (http://sjp.pwn.pl/sjp/przedpokój) przedpokój to „pomieszczenie znajdujące się bezpośrednio za drzwiami wejściowymi mieszkania, biura itp., z którego wchodzi się do innych pomieszczeń, pokoi”. Zdaniem NSA nie sposób z tej definicji wyprowadzić wniosku, że przedpokojem jest tylko takie pomieszczenie, które zostało oddzielone od innych pomieszczeń drzwiami. W rozporządzeniu hotelarskim użyto określenia „wyodrębniony przedpokój”, a z definicji słownikowej tego pojęcia wynika, że jest to pojęcie bardzo ogólne, odwołujące się jedynie do dwóch kryteriów ocennych: pomieszczenie to musi się znajdować bezpośrednio za drzwiami wejściowymi, a jego funkcja to umożliwienie przejścia do innych pomieszczeń (pokoi). W omawianych przepisach regulujących świadczenie usług hotelarskich nie zawarto również dodatkowych warunków dotyczących określenia danego pomieszczenia jako wyodrębnionego przedpokoju, w szczególności, oddzielenia go drzwiami od innych pomieszczeń (w tym od pokoi). W ocenie NSA właśnie dlatego, że częstym rozwiązaniem projektanckim jest jedynie architektoniczne wyodrębnienie pomieszczeń (w tym przedpokoi), a nie projektowanie całkowicie odrębnych, zamkniętych pomieszczeń o różnej funkcjonalności, prawodawca zawarł w ww. przepisie zastrzeżenie o wyodrębnieniu wymienionych w nim pomieszczeń. Zdaniem NSA może to następować poprzez różne rozwiązania architektoniczne, a nie tylko poprzez zamontowanie drzwi. Wskazać jednocześnie należy, że NSA uznał, że minister sportu (będący wówczas w sprawie organem drugiej instancji) dokonał błędnej wykładni treści regulacji zawartej w lp. 23 załącznika nr 1, przyjmując, że zastrzeżenie o wyodrębnieniu odnosi się wyłącznie do w.h.s., a nie do pozostałych, wymienionych tam pomieszczeń, w tym – przedpokoi.
Podstawa prawna
•liczba porządkowa 23 załącznika nr 1 do rozporządzenia ministra gospodarki i pracy z 19 sierpnia 2004 r. w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2166).
Czy ochronie podlega też nazwa hotelik?
Uzyskałam wpis do ewidencji innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie. Obiekt ten nazwałam „hotelikiem”. Inspekcja handlowa nakazała mi usunąć to oznaczenie z wejścia do budynku, jak i ze strony internetowej oraz wizytówek. Jako uzasadnienie wskazano, że nazwa ta może wprowadzać w błąd konsumenta, a mianowicie że korzysta z obiektu będącego hotelem. Dlaczego nie mogę używać tej nazwy, skoro prowadzę usługi hotelowe?
Nazwa hotelik może wprowadzać w błąd klientów co do rodzaju obiektu hotelarskiego, co narusza art. 43 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych (dalej u.u.t.) oraz stanowi wykroczenie z art. 601 par. 4 pkt 2a kodeksu wykroczeń (dalej k.w.). Zgodnie z tym pierwszym przepisem nazwy rodzajów i oznaczenia kategorii obiektów hotelarskich podlegają ochronie prawnej i mogą być stosowane wyłącznie w odniesieniu do obiektów hotelarskich w rozumieniu niniejszej ustawy. Z kolei w myśl art. 601 par. 4 pkt 2a k.w. ten, kto świadcząc usługi hotelarskie, używa oznaczeń mogących wprowadzić klientów w błąd co do rodzaju lub kategorii obiektu hotelarskiego, podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny. Jak podkreślił NSA w wyroku z 7 kwietnia 2016 r. (sygn. akt II GSK 2582/14) z art. 43 ust. 1 u.u.t. wynika norma zakazująca używania dla obiektów niespełniających wymagań (chronionych prawem nazw obiektów hotelarskich), w tym nazwy hotel. Nie ma przy tym znaczenia, czy nazwa ta jest pisana z dużej, czy małej litery, użyta w formie zdrobniałej lub z określonymi prefiksami, zakazane jest użycie określonej nazwy obiektu hotelarskiego mogącej wprowadzać w błąd, a więc w tym przypadku nazwy hotelik. Zdaniem NSA używanie chronionej nazwy niezgodnie z przepisami jest sankcjonowane nie tylko na gruncie k.w., lecz także na gruncie u.u.t., co umożliwia – w ramach posiadanych przez organy kompetencji – podjęcie działań, aby doprowadzić do wyeliminowania takiego postępowania. Analogicznie uznał WSA w Warszawie w wyroku z 24 listopada 2017 r. (sygn. akt VI SA/Wa 1621/17). Zdaniem tego sądu określenie hotelik jest zdrobnieniem nazwy jednego z rodzajów obiektów hotelarskich, tj. hotelu, dlatego określenie to należy uznać za oznaczenie, które może wprowadzić klientów w błąd co do rodzaju obiektu hotelarskiego.
Ponadto używanie prawnie chronionej nazwy hotel bez uzyskania decyzji marszałka województwa o zaszeregowaniu obiektu do odpowiedniego rodzaju i kategorii obiektów hotelarskich jest praktyką naruszającą zbiorowe interesy konsumentów. Na ten temat wypowiedział się Sąd Apelacyjny w wyroku z 7 kwietnia 2010 r. (sygn. akt VI ACa 511/09). Jego zdaniem używanie nazwy hotel (do oznaczenia obiektu na ścianie budynku, papierze firmowym, wizytówkach, pieczątce firmowej, w folderze reklamowym, na stronach internetowych, na których prowadzona jest rezerwacja online) narusza prawo konsumentów do uzyskania rzetelnej, prawdziwej i pełnej informacji. Otrzymują oni bowiem informację, że obiekt jest hotelem, mimo że uprawniony organ do tego rodzaju obiektów go nie zaliczył. W ocenie warszawskiego sądu apelacyjnego brak rzetelnej informacji narusza także kolejny interes konsumenta, a mianowicie prawo do swobodnego wyboru kontrahenta, towarów i usług. Gdyby natomiast konsument otrzymał prawdziwą informację – że przedsiębiorca nie uzyskał decyzji marszałka województwa o zaliczeniu jego obiektu do hoteli – mógłby podjąć inną decyzję i nie skorzystać z usług. Warto wskazać odpowiedź sądu na zarzut przedsiębiorcy, który stwierdził, że jeśli tylko obiekt spełnia wszelkie wymogi stawiane przez obowiązujące przepisy hotelom, to można się posługiwać nazwą hotel niezależnie od tego, czy uzyskał on już tę decyzję czy też nie. Otóż sąd wskazał, że gdyby przyjąć takie rozumienie przepisów i każdy przedsiębiorca sam podejmował decyzję o używaniu nazwy hotel, to przepis – iż decyzję taką może podjąć jedynie marszałek województwa – byłby zbędny. Oczywiste jest, że do przedsiębiorcy, który zamierza świadczyć usługi hotelarskie, należy podjęcie decyzji, czy chce używać prawnie chronionej nazwy rodzajowej, czy też nie będzie wykorzystywał takiej nazwy. Jeśli podejmie decyzję, że z takiej nazwy nie będzie korzystał, wówczas wystarczy, iż zgłosi obiekt w gminie. Jeśli jednak podejmie decyzję, że chce korzystać z prawnie chronionej nazwy hotel, wówczas powinien spełnić wymagania określone dla takiego obiektu przepisami szczegółowymi i uzyskać decyzję marszałka województwa.
Podstawa prawna
•art. 43 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 238);
•art. 601 par. 4 pkt 2a ustawy z 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 821; ost.zm. Dz.U. z 2018 r. poz. 79);
•art. 24 ust. 1 i 2 ustawy z 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 369; ost.zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 1667).
Jak się nadaje kategorię?
Wybudowałem budynek, w którym mam zamiar prowadzić hotel. Jak wygląda procedura uzyskania zaszeregowania obiektu?
Na początku należy wskazać, że hotelem jest obiekt posiadający co najmniej 10 pokoi, w tym większość miejsc w pokojach jedno- i dwuosobowych, świadczący szeroki zakres usług związanych z pobytem klientów. Hotelom przyznaje się kategorie. Jest ich pięć. Oznaczone są one gwiazdkami. Przy czym wymogi dotyczące wyposażenia oraz zakresu świadczonych usług, w tym usług gastronomicznych, dla hoteli określone zostały w załączniku nr 1 do rozporządzenia ministra gospodarki i pracy w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie (dalej r.o.h.). Z kolei minimalne wymagania co do wyposażenia w zakresie dostosowania obiektów hotelarskich do potrzeb osób niepełnosprawnych określa załącznik nr 8 do r.o.h. I tak wniosek o zaszeregowanie obiektu hotelarskiego należy złożyć do marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce jego położenia. Wzór wniosku można pobrać na stronie: www.biznes.gov.pl.
Do wniosku należy dołączyć:
- książkę obiektu budowlanego,
- opinię właściwego miejscowo państwowego powiatowego inspektora sanitarnego,
- opinię rzeczoznawcy budowlanego stwierdzającą bezpieczeństwo użytkowania obiektu budowlanego,
- opinię właściwego miejscowo komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej,
- pozwolenie na budowę,
- pozwolenie na użytkowanie,
- zaświadczenie właściwego organu administracji architektoniczno-budowlanej o dokonanym zgłoszeniu zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, w stosunku do którego właściwy organ nie wniósł sprzeciwu,
- ankietę stwierdzającą stopień spełnienia przez obiekt hotelarski wymagań dla rodzaju i kategorii (formularze mogą określić właściwi marszałkowie województwa),
- dowód zapłacenia opłaty skarbowej,
- dowód zapłacenia opłaty (w zależności od kategorii hotelu wynosi ona od 600 zł do 1500 zł).
Przed wydaniem decyzji o zaszeregowaniu do rodzaju oraz nadaniu kategorii, obiekt hotelarski podlega ocenie co do spełnienia wymagań. Marszałek województwa powołuje w tym celu zespół oceniający. W jego skład wchodzą przedstawiciele marszałka i powołane przez niego osoby posiadające kwalifikacje zawodowe i praktykę w świadczeniu usług hotelarskich lub turystycznych, które zostały wskazane przez jednostki samorządu gospodarczego i stowarzyszenia działające w zakresie turystyki i hotelarstwa, oraz przedstawiciele Państwowej Straży Pożarnej, Państwowej Inspekcji Sanitarnej, administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego.
Od decyzji odmownej można złożyć odwołanie, za pośrednictwem marszałka województwa, do ministra rozwoju. Niezadowolony wnioskodawca ma na to 14 dni od dnia doręczenia w sprawie.
Podstawa prawna
•art. 38 ust. 1, 4a, art. 42 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 238);
•par. 5 i 6 rozporządzenia ministra gospodarki i pracy z 19 sierpnia 2004 r. w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2166).
jak dokonać potwierdzenia zaszeregowania
Jestem właścicielem trzygwiazdkowego hotelu. Kilka lat temu wydzierżawiłem go spółce. Niestety ta nie wywiązywała się należycie z umowy, więc ją wypowiedziałem. Obecnie budynek hotelu jest bardzo zaniedbany, nie jest w nim też prowadzona działalność. Mam jednak zamiar ją wznowić. Co powinienem zrobić?
W razie rozpoczęcia świadczenia usług w obiekcie hotelarskim, który posiada zaszeregowanie, przedsiębiorca jest obowiązany wystąpić do właściwego marszałka województwa o potwierdzenie lub zmianę dotychczasowego zaszeregowania. Tak wynika z art. 39 ust. 2 ustawy o usługach turystycznych oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych. Oznacza to, że czytelnik musi wystąpić z wnioskiem do marszałka województwa o potwierdzenie dotychczasowego zaszeregowania. Należy podkreślić, że decyzją określającą zaszeregowanie obiektu hotelarskiego do rodzaju i kategorii może posługiwać się wyłącznie przedsiębiorca, który aktualnie świadczy usługi hotelarskie w obiekcie i posiadający wydaną jemu decyzję o zaszeregowaniu obiektu hotelarskiego do rodzaju i kategorii lub któremu wydano decyzję o potwierdzeniu lub zmianie zaszeregowania (wyrok NSA z 13 września 2018 r., sygn. akt II GSK 2941/16). Zgodnie z art. 42 ust. 1 u.u.t. zaszeregowanie, odmowa zaszeregowania, potwierdzenie zaszeregowania lub zmiana zaszeregowania obiektu hotelarskiego do określonego rodzaju, a także nadanie, odmowa nadania lub zmiana kategorii, odmowa wpisu do ewidencji obiektów hotelarskich i wykreślenie z ewidencji obiektów hotelarskich, jak również nakazanie wstrzymania świadczenia usług hotelarskich następuje w formie decyzji administracyjnej.
Podstawa prawna:
•art. 39 ust. 2, art. 42 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 238).
Jakie są skutki braku opinii straży pożarnej?
Prowadzę dwugwiazdkowy pensjonat. Pracownicy urzędu marszałkowskiego przeprowadzili kontrolę. Marszałek województwa w wystąpieniu pokontrolnym wydał zalecenia dotyczące udokumentowania spełnienia wymagań przeciwpożarowych w obiekcie opinią właściwego miejscowo komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej oraz uzupełnienia braków w wyposażeniu obiektu. Z uwagi na problemy finansowe zwróciłem się do komendanta PSP o przedłużenie terminu wykonania obowiązku dostosowania obiektu do wymogów przeciwpożarowych. Tymczasem marszałek, nie czekając na odpowiedź komendanta PSP, wszczął postępowanie w sprawie uchylenia zaszeregowania obiektu oraz wykreślenia go z ewidencji. Czy nie powinien zawiesić procedury do czasu uzyskania odpowiedzi z PSP?
Nie, ponieważ rozstrzygnięcie wniosku przedsiębiorcy przez komendanta powiatowego PSP nie stanowi zagadnienia wstępnego w rozumieniu art. 94 par. 1 pkt 4 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej k.p.a.). Marszałek województwa nie był więc zobowiązany do zawieszenia postępowania administracyjnego. Nie musiał on również oczekiwać na uzupełnienie przez przedsiębiorcę braków w zakresie spełnienia wymagań przeciwpożarowych. Przepisy jednoznacznie wskazują, że przedsiębiorca powinien legitymować się opinią o spełnieniu tych wymagań. Skoro jej nie miał, to marszałek zasadnie z urzędu wszczął postępowanie. Uzyskanie pozytywnej opinii właściwego miejscowo komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej jest niezbędnym wymogiem do potwierdzenia spełnienia przepisów przeciwpożarowych.
Pogląd powyższy potwierdza wyrok WSA w Warszawie z 9 grudnia 2016 r. (sygn. akt VI SA/Wa 721/16), w którym sąd podał, że uzyskanie pozytywnej opinii komendanta PSP nie jest zagadnieniem wstępnym, o którym mowa w art. 97 par. 1 pkt 4 k.p.a., i nie skutkuje obowiązkiem zawieszenia postępowania w przedmiocie kategoryzacji obiektu hotelarskiego, bo każdy, kto chce prowadzić obiekt hotelarski, musi spełniać przepisy przeciwpożarowe, a spełnienie ich dokumentuje pozytywna opinia straży pożarnej. Według warszawskiego WSA wydanie decyzji o zmianie kategoryzacji nie jest uzależnione od wcześniejszej decyzji komendanta Powiatowej Straży Pożarnej. Jak stanowi par. 18 ust. 1 pkt 6 r.o.h., jeżeli obiekt nie spełnia wymagań sanitarnych, przeciwpożarowych lub innych, określonych odrębnymi przepisami, organ prowadzący ewidencję obiektów hotelarskich wydaje z urzędu decyzję o uchyleniu zaszeregowania do rodzaju i kategorii oraz o wykreśleniu obiektu z ewidencji obiektów hotelarskich.
Podstawa prawna:
•art. 97 par. 1 pkt 4 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2096; ost.zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 2196);
•par. 18 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia ministra gospodarki i pracy z 19 sierpnia 2004 r. w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2166).
na jakich zasadach przeprowadza się kontrolę
Marszałek województwa zapowiedział kontrolę w prowadzonym przeze mnie hotelu. Co może być sprawdzane? I jak ona przebiega?
Kontrola przeprowadzana jest w zakresie wymagań określonych w art. 35 u.u.t., czyli w przypadku hoteli wymogów dotyczących wielkości obiektu, jego wyposażenia oraz zakresu świadczonych usług ustalonych dla rodzaju i kategorii, do których obiekt został zaszeregowany, oraz wymagań sanitarnych, przeciwpożarowych oraz innych (określonych odrębnymi przepisami). W jej trakcie kontrolujący mogą:
- dokonywać sprawdzenia wszystkich pomieszczeń i urządzeń wchodzących w skład kontrolowanych obiektów;
- żądać od kierownika obiektu oraz od wszystkich osób, które są w nim zatrudnione, pisemnych i ustnych informacji w sprawach objętych kontrolą;
- żądać okazania dokumentów potwierdzających spełnienie przez obiekt wymagań, o których mowa w art. 35 ust. 1 pkt 2 u.u.t., czyli m.in. sanitarnych, przeciwpożarowych.
Jeżeli chodzi o wymagania co do wyposażenia oraz zakresu świadczonych usług, to nie uważa się za spełnione określonych wymagań w odniesieniu do elementów wyposażenia niesprawnych, uszkodzonych, niedostępnych lub nadmiernie zużytych, a także w odniesieniu do usług, których uzyskanie w chwili kontroli lub oceny nie jest możliwe. W przypadku stwierdzenia takich uchybień kontrolujący pod rygorem wszczęcia postępowania w sprawie zmiany zaszeregowania obiektu do rodzaju i kategorii albo wszczęcia postępowania w sprawie uchylenia zaszeregowania obiektu do rodzaju i kategorii może wydać przedsiębiorcy zalecenia pokontrolne z określeniem terminu ich wykonania nieprzekraczającego trzech miesięcy.
Należy też zwrócić uwagę na par. 8 ust. 2 r.o.h., zgodnie z którym marszałek dokonuje z urzędu okresowych kontroli obiektów hotelarskich w zakresie spełniania wymagań co do wyposażenia i zakresu świadczonych usług, w tym także gastronomicznych, nie rzadziej niż co trzy lata. Kontrole te mogą obejmować także spełnianie wymagań np. sanitarnych czy przeciwpożarowych. Organ dokonujący kontroli przekazuje odpis protokołu kontroli organowi prowadzącemu ewidencję obiektu. Jeżeli wyniki przeprowadzonej kontroli obiektu hotelarskiego wskazują na to, że zachodzą przesłanki zmiany rodzaju, do którego obiekt został zaszeregowany, lub obniżenia nadanej mu kategorii, marszałek województwa dokonuje ponownej oceny obiektu. Może od tego odstąpić, jeżeli przedsiębiorca wyraził zgodę na zmianę rodzaju, do którego obiekt został zaszeregowany, lub obniżenie kategorii. Gdy podczas wykonywanych czynności kontrolnych ujawniona została zmiana przedsiębiorcy świadczącego usługi hotelarskie, a przedsiębiorca ten nie wystąpił z wnioskiem do właściwego marszałka województwa o potwierdzenie lub zmianę dotychczasowego zaszeregowania, organ kontrolujący odstępuje od dalszych czynności kontrolnych obiektu i wzywa tego przedsiębiorcę do złożenia wniosku o potwierdzenie lub zmianę zaszeregowania obiektu pod rygorem wydania decyzji o uchyleniu zaszeregowania do rodzaju i nadaniu kategorii oraz wykreślenia obiektu z ewidencji obiektów hotelarskich.
W przypadku gdy podmiotem świadczącym usługi hotelarskie jest przedsiębiorca, to kontrola powinna być przeprowadzana z uwzględnieniem przepisów rozdziału 5 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (dalej p.p.).
Wskazując na najważniejsze zasady – wynikające z p.p. – należy wspomnieć, że kontrolę wszczyna się nie wcześniej niż po upływie siedmiu dni i nie później niż przed upływem 30 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli. Jeżeli kontrola nie zostanie wszczęta w terminie 30 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, wszczęcie kontroli wymaga ponownego zawiadomienia. Czynności kontrolne mogą być wykonywane przez pracowników organu kontroli po okazaniu przedsiębiorcy (osobie przez niego upoważnionej) legitymacji służbowej, upoważniającej do wykonywania takich czynności, oraz po doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli, chyba że odrębne przepisy przewidują możliwość podjęcia kontroli po okazaniu legitymacji. W takim przypadku upoważnienie doręcza się przedsiębiorcy albo osobie przez niego upoważnionej w terminie określonym w tych przepisach, lecz nie później niż w terminie trzech dni roboczych od dnia wszczęcia kontroli.
Czynności kontrolne wykonuje się w obecności przedsiębiorcy lub osoby przez niego upoważnionej. A w przypadku ich nieobecności czynności mogą być wykonywane w obecności innego pracownika przedsiębiorcy lub w obecności przywołanego świadka, którym powinien być funkcjonariusz publiczny. Muszą być one wykonane w sposób sprawny i możliwie niezakłócający funkcjonowania firmy. W przypadku gdy przedsiębiorca wskaże na piśmie, że wykonywane czynności zakłócają w sposób istotny działalność gospodarczą, konieczność podjęcia takich czynności uzasadnia się w protokole kontroli. Kontrolę przeprowadza się w siedzibie przedsiębiorcy lub w miejscu wykonywania działalności gospodarczej w godzinach pracy lub w czasie faktycznego wykonywania tej działalności. Ustalenia kontroli zamieszcza się w protokole kontroli. ©℗
Podstawa prawna
•art. 35, art. 40 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 238);
•art. 45–65 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1292; ost.zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 1495);
•par. 8, par. 9, par. 10, rozporządzenia ministra gospodarki i pracy z 19 sierpnia 2004 r. w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2166).
