Budowa elektrowni węglowej w Ostrołęce, która miała zapewnić bezpieczeństwo energetyczne kraju, była długoterminowym projektem z zakresu infrastruktury publicznej, dlatego nie dotyczył jej limit kosztów finansowania dłużnego – potwierdził wczoraj Naczelny Sąd Administracyjny.

Spór dotyczył przepisów, które zasadniczo nie pozwalają odliczać od przychodu kosztów finansowania dłużnego w części, w jakiej przewyższają one limit wskazany w art. 15c ust. 1 ustawy o CIT. Limitu tego nie trzeba jednak stosować wobec kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów lub pożyczek wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, będącego w „ogólnym interesie publicznym”. Tak wynika z art. 15c ust. 8–10 ustawy o CIT.
Spółka, która wystąpiła w tej sprawie o interpretację, została powołana do budowy elektrowni węglowej w Ostrołęce – inwestycji, która nie została ostatecznie zrealizowana. Spółka uważała, że może odliczyć od przychodu całość kosztów wynikających z długoterminowych bankowych kredytów inwestycyjnych. Przekonywała, że spełnia warunki z art. 15c ust. 8–10 ustawy o CIT, bo celem inwestycji będzie pokrycie deficytu energii elektrycznej w północno-wschodniej części kraju i stworzenie korzystnych warunków współpracy z systemem elektroenergetycznym krajów nadbałtyckich.
Dyrektor KIS uznał inaczej. Odwołał się do art. 6 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1899 ze zm.), z którego wynika, iż celem publicznym jest budowa i utrzymywanie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej, a także innych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń.
Definicja ta nie dotyczy budowy urządzeń wytwarzających energię, a wyłącznie urządzeń służących do jej przesyłania – stwierdził. Uznał więc, że spółka musi stosować limit, o którym mowa w art. 15c ust. 1 ustawy o CIT.
Z takim stanowiskiem nie zgodziły się sądy obu instancji. Jak wyjaśnił WSA w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 2493/18), pojęcie „długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej” należy rozumieć szerzej, niż zaproponował fiskus. Wpisuje się w nią inwestycja mająca zapewnić bezpieczeństwo energetyczne państwa, niezależnie od źródła wykorzystywanej w tym celu energii czy formy prawnej oraz struktury właścicielskiej podmiotu realizującego projekt – orzekł WSA.
Tego samego zdania był wczoraj NSA. Uzasadniając wyrok, sędzia Aleksandra Wrzesińska-Nowacka przypomniała, że sporne przepisy ustawy o CIT są wdrożeniem unijnej dyrektywy ATAD (dyrektywa 2016/1164), a pojęcia użyte przez ustawodawcę unijnego i krajowego nie powinny być definiowane w kontekście ustawy o gospodarce nieruchomościami, bo nie dotyczy ona rozliczeń podatkowych.
– Tym bardziej że w ustawie tej mowa jest o celu publicznym, a nie o interesie publicznym jak w przepisach podatkowych – zwróciła uwagę sędzia.
NSA potwierdził więc, że spółka nie musi stosować limitu kosztów finansowania dłużnego.©℗

orzecznictwo

Wyrok NSA z 20 września 2022 r., sygn. akt II FSK 10/20 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia