Zakład przyznaje świadczenie przedemerytalne wyłącznie od następnego dnia po złożeniu wniosku, a nie po spełnieniu wszystkich warunków do jego otrzymania.
Ubezpieczona po ukończeniu 56. roku życia wystąpiła do ZUS o przyznanie świadczenia przedemerytalnego. Przedstawiła dokumenty potwierdzające 30 lat składkowych i nieskładkowych. Jednocześnie dostarczyła świadectwo pracy potwierdzające, że jej poprzedni pracodawca zwolnił ją z powodu likwidacji stanowiska pracy. Zainteresowana była zarejestrowana w urzędzie pracy jako bezrobotna z prawem do zasiłku.
ZUS po zbadaniu dowodów odmówił jej prawa do świadczenia przedemerytalnego. Nie uznał jako okresów składkowych lat, za które jeden z jej pracodawców nie wpłacał składek za swoją pracownicę. Z tego też powodu ubezpieczona nie spełniła, zdaniem ZUS, warunków stażowych. Zainteresowana odwołała się od decyzji. Sąd I instancji uznał jej rację. Wskazał, że w latach 90. pracownik nie miał żadnego wypływu, czy pracodawca odprowadzał za niego składki. Nie może więc być za to karany.
Organ rentowy złożył apelację do sądu II instancji. Nie tylko kwestionował okresy składkowe, ale także termin przyznania świadczenia. Po negatywnym dla siebie wyroku również w II instancji zakład złożył kasację.
Sąd Najwyższy uwzględnił ją tylko częściowo. Zainteresowana uzyska więc prawo do świadczenia, poczynając od następnego dnia po złożeniu wniosku. Sędziowie wskazali, że zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz.U. nr 120, poz. 1252 z późn. zm.) prawo do takiej formy pomocy jest przyznawane wyłącznie na wniosek osoby zainteresowanej pod warunkiem, że złoży wymagane przez ustawę dokumenty. Wśród nich musi się znaleźć decyzja o utracie prawa do zasiłku dla bezrobotnych lub informacja o upływie 6 miesięcy pobierania takiego świadczenia. Obowiązkowo muszą być także dostarczone dowody wymagane do ustalenia prawa do emerytury oraz jej wysokości, określone przepisami ustawy o emeryturach i rentach z FUS.
SN zwrócił jednak uwagę, że w przypadku osób ubiegających się o świadczenia przedemerytalne, inaczej niż to ma miejsce w przypadku emerytur, o prawie do otrzymania wypłaty decyduje termin złożenia wniosku, a nie dzień spełnienia wszystkich warunków wymaganych do jego nabycia. Zasada ta nie ma zastosowania do sytuacji, kiedy ubezpieczony pobiera zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne lub wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy wypłacane na podstawie przepisów kodeksu pracy. W przypadku tej grupy świadczeń nie można bowiem utożsamiać spełniania warunków do otrzymania świadczenia przedemerytalnego z przyznaniem go zainteresowanej (prawo do tego świadczenia nabywa się w tych przypadkach po zakończeniu pobierania np. zasiłku chorobowego).
Z tego więc powodu sąd II instancji musi wydać nowy wyrok uwzględniający orzeczenie SN.
ORZECZNICTWO
Wyrok Sądu Najwyższego, sygn. akt II UK 209/11