Wreszcie. Nauczyciele stracą prawo do ulg za korzystanie z komunikacji miejskiej. Bo i dlaczego mieliby je mieć? Czy są ludźmi specjalnej troski, nad którymi oszczędzające na czym można państwo musi rozkładać ochronny parasol? Czy może są młodzieżą na dorobku, która jeszcze się uczy i musi liczyć każdy grosz? A może po prostu są inwalidami, którym należy się współczucie?
Nie, nie, nie. Są zwykłymi pracownikami, którzy muszą dojeżdżać do pracy. I zupełnie nie wiadomo, dlaczego za te dojazdy mieliby płacić mniej niż inni.
Nauczyciele to ostatnia grupa zawodowa, która jest uprawniona do zniżek za korzystanie z komunikacji miejskiej. Nie dziwi zatem, że skupiający rzesze pedagogów ZNP ustami swojego prezesa broni jak niepodległości bonusu do nauczycielskiej pensji, na który kiedyś nieopatrznie zgodziło się polskie państwo. Bo to przecież skandal zabierać to, co jest już traktowane tak naturalnie, jakby było niezbywalnym prawem wyssanym z mlekiem matki.
Na szczęście nie jest. Rząd, który otworzył sobie ostatnio kilka frontów – od przesuwania wieku emerytalnego poprzez ACTA i likwidację Funduszu Kościelnego rozpoczyna walkę na kolejnym polu. Nielubiany przez większość społeczeństwa minister Rostowski popiera cięcie ulg dla nauczycieli, ale oni sami na pewno łatwo się nie poddadzą. ZNP to struktura silna, zwarta i gotowa, i choć zapewne nie będzie śladem górników palić opon pod KPRM, to bez wątpienia wymyśli rejtanowski sposób, by odebranie komunikacyjnego przywileju dla nauczycieli nie było dla rządu bułką z masłem. Warto jednak, by – nawet jeśli po tym posiłku pojawi się czkawka – ostatni bastion nieuzasadnionych ulg padł wreszcie raz na zawsze.