Sprzedaż posiłków w stołówkach na rzecz dzieci oraz opieka nad przedszkolakami po godzinie 13.00 wypełniają definicję działalności gospodarczej – stwierdził dyrektor KIS.
Spytała o to gmina, która pobiera opłaty za usługi świadczone przez publiczne przedszkola, w tym za wyżywienie dzieci oraz opiekę nad przedszkolakami ponad 5-godzinny, bezpłatny wymiar godzin dziennie.
Gmina wyjaśniła, że opłaty te nie mają charakteru komercyjnego. Przedszkola nie tylko nie zarabiają na wyżywieniu i dodatkowej opiece, ale wręcz na nich tracą. Należność za posiłki pokrywa jedynie wsad do kotła, bez uwzględniania kosztów utrzymania stołówki i kosztów wynagrodzeń pracowników przygotowujących jedzenie. Z kolei opłata za opiekę nad dziećmi po 13.00 nie może być wyższa niż 1 złoty za godzinę.
ZOBACZ TEŻ: Podatkowa księga przychodów i rozchodów 2020
Gmina podkreśliła, że prowadzenie przedszkoli publicznych jest jej zadaniem własnym, które musi wykonywać bez względu na opłacalność. Nie może się od niego uchylić. Zwróciła uwagę, że wysokość opłat nie jest kształtowana dobrowolnie i wyraźnie odbiega od obiektywnej ceny, która w normalnych okolicznościach byłaby pobierana za tego typu usługi.
Gmina uważała zatem, że w tym zakresie działa jako organ władzy publicznej (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT), a więc pobierane przez nią opłaty nie są opodatkowane.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził jednak, że co prawda prowadzenie przedszkoli wpisuje się w zadania gminy, ale odbywa się odpłatnie. Należy więc uznać, że pobierane opłaty są niczym innym, jak wynagrodzeniem za świadczenie usług – uznał fiskus.
Podkreślił, że realizowanie przez gminę zadań własnych, narzuconych ustawą, nie jest jednoznaczne z wyłączeniem jej automatycznie z grona podatników VAT. Zwrócił też uwagę, że identyczne czynności (wyżywienie i opieka) mogą być świadczone przez podmioty komercyjne.
Orzecznictwo w tego typu sprawach jest inne, korzystne dla podatników. Przykładem wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 października 2019 r. (sygn. akt I FSK 1183/17, I FSK 1298/17) i z 7 czerwca 2017 r. (sygn. akt I FSK 1317/15, I FSK 1271/15) oraz wyrok WSA w Gdańsku z 6 czerwca 2018 r. (sygn. akt I SA/Gd 328/18, nieprawomocny).
Sądy orzekły w nich, że realizując zadania z zakresu oświaty, gminy nie działają jak przedsiębiorcy, ponieważ wysokość pobieranych przez nie opłat jest regulowana. Opłaty za korzystanie z wychowania przedszkolnego i szkolnego oraz za wyżywienie w publicznych placówkach prowadzonych przez jednostki samorządu terytorialnego nie ma więc charakteru komercyjnego.
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 30 grudnia 2019 r., sygn. 0112-KDIL4.4012.529.2019.1.TKU