Egzamin konkursowy na aplikację ogólną na aplikację ogólną, prowadzoną przez Krajową Szkołę Sądownictwa i Prokuratury składa się z dwóch etapów.
Tegoroczny nabór był szóstym. Do pierwszego etapu przystąpiło 1617 osób. Zainteresowani przystąpili do testy składającego się z 150 pytań. By przejść do drugiego etapu należało uzyskać minimum 120 punktów i znaleźć się w grupie 320 osób z najlepszymi wynikami.

Ilość miejsc jest ograniczona. W styczniu 2015 roku aplikację ogólną rozpocznie 180 aplikantów.

Poniżej przedstawiamy jeden z kazusów, z którym zmierzali się zdający podczas zeszłorocznego egzaminu.

Stan faktyczny:

W dniu 26 lipca 2012 r. szesnastoletni Grzegorz S. oraz o trzy lata od niego starszy Damian W. przebywali w tawernie żeglarskiej „Wilk Morski" od godz. 20.00 pijąc colę. W pewnym momencie Damian W. zauważył bawiącą się w tym lokalu Sylwię K., studentkę prawa. „Oto dziewczyna mojego życia!" - powiedział. Niestety przebywała ona wówczas w towarzystwie swojego narzeczonego Tomasza C. Widząc to Damian W. żalił się Grzegorzowi S., że tak piękna kobieta jest już w związku z innym mężczyzną. Powiedział mu: „Z pewnością bylibyśmy bardzo szczęśliwi. Trudno, los tak chciał. Być może będę miał jeszcze szansę spotkać tak piękną dziewczynę.". Po tych słowach Grzegorz S. postanowił pomóc koledze. Gdy Tomasz C. poszedł do znajdującej się w lokalu toalety, Grzegorz S. udał się za nim. Kiedy znajdowali się sami w pomieszczeniu, Grzegorz S. uderzył od tyłu w głowę Tomasza C. pustą butelką po piwie. Po tym uderzeniu Tomasz C. upadł na betonową posadzkę, uderzając w nią głową. Grzegorz S. uciekł z toalety. W wyniku uderzenia butelką, Tomasz C. doznał zasinienia okolic potylicy, a z kolei konsekwencją uderzenia przez niego głową w posadzkę było wstrząśnienie mózgu.
W toku postępowania karnego, powołany w sprawie biegły z zakresu medycyny sądowej w sporządzonej przez siebie opinii określił obrażenia ciała Tomasza C, jako „(...) spełniające warunki z art. 157, § 1 Kodeksu karnego i nie narażające pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia". Prokurator po zapoznaniu się z treścią tej opinii stwierdził, że z uwagi na rodzaj obrażeń ciała doznanych przez pokrzywdzonego, będący przedmiotem postępowania czyn podlega ściganiu z urzędu.
Grzegorza S. oskarżono o popełnienie przestępstwa udziału w pobiciu z art. 158, § 2 Kodeksu karnego w zw. z art. 159, Kodeksu karnego w zw. z art. 11, § 2 Kodeksu karnego. Z kolei Damianowi W. zarzucono w akcie oskarżenia dopuszczenie się przestępstwa podżegania do pobicia z art. 18, § 2 Kodeksu karnego w zw. z art. 158, § 1 Kodeksu karnego. Obaj przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów przestępnych.
Rozprawa przed sądem pierwszej instancji odbywała się w trybie uproszczonym. Nie uczestniczył w niej oskarżyciel, w związku z tym akt oskarżenia odczytał przewodniczący składu orzekającego.
Po przesłuchaniu oskarżonych i wszystkich zawnioskowanych do przesłuchania na rozprawie głównej przez oskarżyciela świadków, każdy z oskarżonych złożył wniosek o skazanie go za zarzucane mu przestępstwo, a także wymierzenie kary roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 4 lat i 6 miesięcy.



Sąd zgodził się na zaproponowane warunki.
1.Dokonaj prawnokarnej oceny zachowania Grzegorza S.
2.Dokonaj prawnokarnej oceny zachowania Damiana W.
3.Wskaż ewentualne uchybienia procesowe popełnione w toku postępowania karnego.


Podstawa prawna: art. 157 § 1 kodeksu karnego - inne uszkodzenia ciała - średni i lekki uszczerbek na zdrowiu

Uzasadnienie:

Kryteria oceny pracy pisemnej

Ad 1.
Wykonując pierwsze z poleceń, zdający winien przyjąć, że Grzegorz S. swym zachowaniem zrealizował znamiona czynu zabronionego z art. 157, § 1 Kodeksu karnego., tj. spowodowania naruszenia czynności narządu ciała innej osoby na okres dłuższy niż 7 dni. Ten skutek jest obiektywnie przypisywalny sprawcy. W szczególności jest obiektywnie przewidywalne (pozostaje w granicach związku przyczynowego), że uderzając osobę od tyłu butelką w głowę, upadnie ona na posadzkę i uderzy w nią głową. Taki przebieg zdarzenia nie jest nietypowy. Grzegorz S. nie może jednak ponosić odpowiedzialności karnej za popełnienie przestępstwa z art. 157, § 1 Kodeksu karnego z uwagi na wystąpienie okoliczności wyłączającej winę, jaką jest nieletniość (miał w czasie popełnienia czynu zabronionego szesnaście lat). (0-5 pkt)

Ad 2.
Wykonując drugie z poleceń, zdający winien przyjąć, że Damian W. swym zachowaniem nie zrealizował znamion żadnego czynu zabronionego. W szczególności nie można mu przypisać podżegania do spowodowania przez Grzegorza S. naruszenia czynności narządu ciała Tomasza C. Karalne podżeganie musi spełniać wymóg nakłaniania do popełnienia konkretnego czynu zabronionego. Z wypowiedzi Damiana W. nie wynika, by nakłaniał do popełnienia jakiegokolwiek czynu. Nie zostało również spełnione znamię podmiotowe podżegania do dokonania czynu zabronionego przez inną osobę (wymóg działania przez podżegacza z zamiarem bezpośrednim). Cytowana wypowiedź Damiana W. nie daje podstaw do stwierdzenia, że chciał aby Grzegorz S. spowodował uszczerbek na zdrowiu Tomasza C. (0-4 pkt)

Ad 3.
Wykonując trzecie z poleceń, zdający winien wskazać następujące błędy popełnione przez organy procesowe w postępowaniu karnym:
1) błędna kwalifikacja w akcie oskarżenia zachowania Grzegorza S. z art. 158, § 2 Kodeksu karnego w zw. z art. 159, Kodeksu karnego w zw. z art. 11, § 2 Kodeksu karnego. Aby można ją było przyjąć, w poddanym prawnokarnej ocenie zdarzeniu musiałyby uczestniczyć co najmniej trzy osoby. W analizowanym stanie faktycznym były ich tylko dwie. Nadto, przyjęcie kwalifikacji prawnej z art. 158, § 2 Kodeksu karnego było wadliwe z tego względu, że następstwem działania sprawcy nie był wymagany skutek w postaci ciężkiego uszczerbku na zdrowiu człowieka; (0-6 pkt)
2) błędna kwalifikacja w akcie oskarżenia zachowania Damiana W. z art. 18, § 2 Kodeksu karnego w zw. z art. 158, § 1 Kodeksu karnego. Uzasadnienie dla takiej oceny zostało zaprezentowane w Ad 2.; (0-3 pkt)
3) akt oskarżenia winien odczytać protokolant, a nie przewodniczący składu orzekającego (art. 478, Kodeksu postępowania karnego); (0-1 pkt)
4) oskarżeni uchybili terminowi do złożenia wniosku o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie określonej kary bez przeprowadzenia postępowania dowodowego (art. 387, § 1 Kodeksu postępowania karnego). Mogli to bowiem uczynić najpóźniej do chwili zakończenia pierwszego przesłuchania wszystkich oskarżonych. Dlatego sąd, powinien wydać postanowienie o nieuwzględnieniu
wniosku oskarżonych o skazanie ich w trybie art. 387, Kodeksu postępowania karnego. (0-4 pkt)





Przy ocenie należy uwzględnić następujące kryteria:
-trafność odpowiedzi,
-poprawność wskazanej podstawy prawnej,
-zasadność i sposób argumentacji,
-słownictwo i komunikatywność przekazu,
-układ i styl wypowiedzi,
-poprawność językową.





Pozostałe 2 pkt można przyznać za:
-szczególnie wyróżniającą się argumentację prawniczą,
-wykazanie się ponadstandardową wiedzą związaną z tematyką kazusu.