Oprócz samego pacjenta, informację o jego stanie zdrowia lekarz może udzielić tylko i wyłącznie osobie, za zgodą pacjenta. Z tej regulacji wynika, że lekarz nie ma prawa udzielać informacji na temat zdrowia pacjenta, jeżeli wcześniej sam pacjent nie wyraził takiej zgody. Brak zgody pacjenta powoduje, że nawet osoba najbliższa jak np. żona czy matka, nie zostanie poinformowana o stanie zdrowia pacjenta. To do pacjenta bowiem należy decyzja komu lekarz może przekazać informacje o stanie jego zdrowia.

Obowiązek informowania o stanie zdrowia pacjenta nałożony na lekarzy wynika z ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty z dnia 5 grudnia 1996 roku. Na podstawie jej przepisów lekarz zobowiązany jest do udzielenia pacjentowi informacji o stanie jego zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych, leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania lub zaniechania, wynikach leczenia i rokowaniach. Informacje te muszą zostać przekazane w sposób przystępny, czyli zrozumiały dla osoby nieposiadającej wykształcenia medycznego. Obowiązek powyższy dotyczy także pielęgniarek i innego personelu medycznego.

Jeśli pacjentem jest małoletni, prawo do uzyskania informacji przysługuje jego opiekunom prawnym lub ustawowym, a osoby, które ukończyły 16 rok życia mogą samodzielnie uzyskać informację o stanie swojego zdrowia. Osoby młodsze natomiast lekarz informuje w zakresie i formie niezbędnej do diagnozy lub terapii, musi również wysłuchać zdania takiej osoby. Pacjent może zrezygnować z przysługującego mu prawa do udzielania mu informacji o stanie jego zdrowia, wskazując jednocześnie czy rezygnuje z posykiwania wszystkich informacji na ten temat, czy tylko niektórych, i jakich konkretnie.

Jeśli pacjent jest małoletni, nieprzytomny lub z jakiegoś powodu niezdolny do zrozumienia informacji, o stanie jego zdrowia lekarz poinformuje osoby bliskie. Są to jedyne przypadki, w których informacja o stanie zdrowia zostanie udzielona osobie postronnej bez uzyskania wyraźnej zgody pacjenta.

Dorosły, przytomny pacjent, którego zdolność do rozumienia informacji i ich przekazywania nie jest zaburzona, musi wyrazić zgodę na informowanie innych osób o jego stanie zdrowia, może też z takiego prawa nie skorzystać. Oznacza to, że wbrew panującej powszechnie opinii, lekarz nie ma obowiązku, a nawet ma zakaz udzielenia informacji o pacjencie nawet osobie najbliższej, w tym rodzinie, jeśli dorosły pacjent nie wyrazi na to jednoznacznej zgody. Szpital czy przychodnia ma obowiązek przed rozpoczęciem leczenia ambulatoryjnego lub hospitalizacji spytać pacjenta, czy upoważnia jakieś osoby do pozyskiwania informacji na swój temat. Pacjent może wskazać dowolną liczbę osób, bez względu na łączący go z nimi stan cywilny czy stopień pokrewieństwa. Jeśli więc pacjent wskaże żonę lub męża jako uprawnionego, to wyłącznie tej osobie lekarz przekaże informację o stanie zdrowia, a prawo to nie rozszerza się automatycznie na innych członków rodziny, nawet dzieci pacjenta.

Pacjent może również nie wskazać żadnej osoby do tego uprawnionej, a wtedy przekazanie przez lekarza informacji o stanie zdrowia będzie naruszeniem tajemnicy lekarskiej.