Przedsiębiorca transportowy, skazany prawomocnym wyrokiem, nie może zastopować decyzji starosty. Nie oznacza ona bowiem zakazu wykonywania działalności.
TEZA Decyzja stwierdzająca utratę dobrej reputacji przez przedsiębiorcę transportowego stanowi proporcjonalną reakcję za orzeczony wyrok skazujący. Nie nadaje się do wstrzymania, ponieważ nie podlega wykonaniu.
STAN FAKTYCZNY Starosta, a za nim samorządowe kolegium odwoławcze, uznali, że utrata dobrej reputacji przez przedsiębiorcę i jednocześnie zarządzającego transportem T.S. stanowi proporcjonalną reakcję za orzeczony prawomocny wyrok skazujący za przestępstwo umyślne w dziedzinie prawa o ruchu drogowym. Przedsiębiorca wniósł o wstrzymanie wykonania decyzji. Wskazał, że jej wykonanie może doprowadzić do wszczęcia postępowania w przedmiocie cofnięcia licencji na wykonywanie transportu drogowego rzeczy. Byłby zmuszony do likwidacji przedsiębiorstwa i utraty źródła utrzymania. Wojewódzki sąd administracyjny odmówił wstrzymania wykonania decyzji. Wyjaśnił, że nie podlega ona wykonaniu, gdyż pozbawiona jest cech wykonalności i nie wywołuje skutków materialnoprawnych. Nie upoważnia do bezpośredniego cofnięcia licencji na wykonywanie transportu, lecz stanowi jedynie jeden z etapów do wszczęcia takiego postępowania. Przedsiębiorca wniósł zażalenie.
UZASADNIENIE Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie. Wyjaśnił, że nie każdy akt administracyjny wymaga wykonania. Problem wykonania aktu administracji dotyczy aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone obowiązki. Stosownie do ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. z 2001 r. nr 125, poz. 1371 ze zm.) przedsiębiorcy udziela się licencji, jeżeli spełnia wymóg dobrej reputacji. Organ cofa licencję, jeżeli jej posiadacz nie spełnia wymagań uprawniających do wykonywania działalności w zakresie transportu. Dobra reputacja jest więc tylko jednym z warunków, jakie musi spełniać posiadacz licencji, i nie skutkuje bezpośrednio jej cofnięciem.
Zaskarżony akt nie mógł więc zostać wstrzymany, bowiem stwierdzał określony stan rzeczy – utratę dobrej reputacji. Decyzja ta ma charakter ustalający, nie powoduje trudnych do odwrócenia skutków ani znacznej szkody.
Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 kwietnia 2016 r., sygn. akt II GZ 243/16