W czasie zawieszenia działalności gospodarczej przedsiębiorca zasadniczo zwolniony jest z konieczności bieżących rozliczeń z fiskusem. Dotyczy to zaliczek na podatek dochodowy, a także opłacania podatku zryczałtowanego – w przypadku przedsiębiorców opodatkowanych ryczałtem ewidencjonowanym.
PODATKI
Na ulgi w opłacaniu podatku mogą również liczyć przedsiębiorcy, którzy zdecydowali się na opłacanie karty podatkowej (w okresie zawieszenia mają oni zmniejszony podatek). Z kolei przedsiębiorcy będący podatnikami VAT zwolnieni są z konieczności składania w tym okresie deklaracji w zakresie podatku od towarów i usług. Od tej reguły są jednak pewne wyjątki. Ponadto zasadą jest, że w okresie zawieszenia nie amortyzuje się środków trwałych.

Powiadomienie urzędu

Dla skutecznego zwolnienia przedsiębiorców z obowiązków podatkowych w okresie zawieszenia działalności gospodarczej konieczne jest powiadomienie o fakcie zawieszenia właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Podobnie jak w przypadku zawieszania obowiązków wobec ZUS, również tu obowiązuje zasada, że przedsiębiorcy – osoby fizyczne nie muszą składać osobnego zgłoszenia o zawieszeniu. Samodzielne poinformowanie o tym fakcie naczelnika urzędu skarbowego jest natomiast wymagane w przypadku firm rejestrowanych w KRS.
W przypadku osób fizycznych prowadzących działalność:
● indywidualnie,
● w ramach spółki cywilnej
właściwy miejscowo organ ewidencyjny zobowiązany jest do przekazania informacji o zawieszeniu działalności (lub wznowieniu działalności zawieszonej) właściwemu miejscowo naczelnikowi urzędu skarbowego.
Zwolnienie z obowiązków informacyjnych względem fiskusa ma zastosowanie zarówno do przedsiębiorców opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych (względnie 19-proc. liniowej stawki podatku), jak i opodatkowanych ryczałtem ewidencjonowanym.
Obowiązek informacyjny wobec urzędu skarbowego w zakresie zawieszenia działalności gospodarczej dotyczy natomiast osobowych spółek prawa handlowego. Przepisy o zawieszeniu obowiązków podatkowych stosuje się, pod warunkiem że podatnik będący wspólnikiem spółki: jawnej, partnerskiej, komandytowej, komandytowo-akcyjnej, nie później niż przed upływem 7 dni od dnia złożenia wniosku o wpis informacji do KRS o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej (na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej) zawiadomi na piśmie właściwego naczelnika urzędu skarbowego o okresie zawieszenia wykonywania tej działalności. Obowiązek ten wynika z art. 44 ust. 11 i ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 21 ust. 1f ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne – w przypadku przedsiębiorców opodatkowanych ryczałtem ewidencjonowanym.
UWAGA POWIADOMIENIE URZĘDU
Obowiązek pisemnego powiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o zawieszeniu działalności gospodarczej dotyczy wyłącznie wspólników osobowych spółek prawa handlowego oraz podatników podatku dochodowego od osób prawnych. O zawieszeniu działalności nie muszą powiadamiać fiskusa jednoosobowe firmy i wspólnicy spółek cywilnych
Obowiązek pisemnego powiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o okresie zawieszenia działalności dotyczy również podatników podatku dochodowego od osób prawnych, czyli m.in. spółki z o.o. i spółki akcyjnej. Podatnik, którym w tym wypadku jest spółka, powinien dopełnić tego obowiązku również przed upływem 7 dni od dnia złożenia wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej do KRS. Obowiązek ten uregulowany został w art. 25 ust. 5a – 5c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W stosunku do zobowiązań o charakterze publicznoprawnym, a zatem również zapłaty podatków, zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej wywiera skutki prawne od dnia, w którym rozpoczyna się zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej, do dnia poprzedzającego dzień wznowienia wykonywania tej działalności.
PRZYKŁAD: ZAWIESZENIE SPÓŁKI CYWILNEJ
Dwóch wspólników spółki cywilnej zamierza zawiesić prowadzoną działalność. Jeden z nich opodatkowany jest podatkiem liniowym, drugi rozlicza się z fiskusem na zasadach ogólnych. W przypadku zawieszenia działalności zwolnienie z obowiązku opłacania zaliczek będzie dotyczyło zarówno wspólnika opłacającego PIT na zasadach ogólnych, jak i rozliczającego się według stawki liniowej. Wniosek o zawieszenie muszą jednak złożyć obaj wspólnicy.



Obowiązki mimo zawieszenia

Mimo zawieszenia działalności gospodarczej, podmiot gospodarczy, który z tego uprawnienia korzysta, nie traci statusu przedsiębiorcy. Powinien również wykonywać wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa – w tym podatkowego. Przedsiębiorca w okresie zawieszenia działalności zobowiązany jest w szczególności:
● złożyć roczne zeznanie podatkowe odpowiednio w podatku dochodowym od osób fizycznych lub w podatku od osób prawnych lub w ryczałcie ewidencjonowanym,
● zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych lub podatek dochodowy od osób prawnych albo ryczałt ewidencjonowany za rok podatkowy,
● dokonać rozliczenia VAT w przypadku wykonywania czynności dozwolonych, podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.
Ponadto nic nie zwalnia przedsiębiorcy z regulowania innych danin publicznych. Jest on zatem zobligowany do regulowania: podatku od nieruchomości, podatku od czynności cywilnoprawnych czy podatku od spadków i darowizn (jeżeli jako osoba fizyczna nabywa nieodpłatnie własność rzeczy lub praw majątkowych).
Jeżeli zatem na przykład podatnik prowadzący jednoosobową firmę zawiesił działalność i w okresie zawieszenia otrzymał spadek, to oczywiście jest zobowiązany do złożenia zeznania i zapłaty podatku od spadków i darowizn. Podobnie będzie w sytuacji, gdy dokona transakcji podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, np. kupi samochód na użytek prywatny.
JAK TO ZROBIĆ...
PROBLEM
Przedsiębiorca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Jest też wspólnikiem spółki jawnej. Obie firmy nie zatrudniają pracowników. Podatnik planuje roczny wyjazd za granicę i w związku z tym chciałby zawiesić działalność i nie opłacać podatku w obu firmach. Czy jest to możliwe?
ROZWIĄZANIE:
Przedsiębiorca może zawiesić prowadzenie swojej indywidualnej działalności. Nie ma natomiast możliwości skorzystania z przepisów o zawieszeniu prowadzenia działalności gospodarczej w odniesieniu do swego udziału w spółce jawnej. W tym wypadku przedsiębiorcą jest bowiem spółka jawna, co oznacza, że zawieszenia prowadzenia działalności gospodarczej może dokonać jedynie sama spółka na podstawie uchwały wspólników. Nie będzie zatem możliwe zawieszenie działalności spółki jawnej, w sytuacji gdy pozostali wspólnicy zamierzają kontynuować działalność.



Podatek od nieruchomości

Przedsiębiorca w okresie zawieszenia działalności jest zobowiązany opłacać podatek od nieruchomości. Oznacza to, że pomimo złożenia w organie ewidencyjnym lub sądzie rejestrowym wniosku o zwieszenie, obowiązek zapłaty tego podatku np. za lokal zajmowany na prowadzenie firmy, nie zostaje wstrzymany. Zasady opodatkowania podatkiem od nieruchomości gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej reguluje ustawa o podatkach i opłatach lokalnych. Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 tej ustawy przez grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej rozumie się grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. Stawki podatku od nieruchomości dla gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej określone są odpowiednio w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a), pkt 2 lit. b) i pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Obowiązek regulowania podatku od nieruchomości przez przedsiębiorcę, który okresowo wstrzymał działalność, budził wątpliwości w praktyce. Zdaniem niektórych przedsiębiorców zawieszenie firmy powinno skutkować również zawieszeniem opłacania podatku od nieruchomości związanych z prowadzoną działalnością. Konieczność opłacania podatku w okresie zawieszenia działalności gospodarczej potwierdziło jednak Ministerstwo Finansów w piśmie dyrektora Departamentu Podatków Lokalnych z 1 grudnia 2008 r. (znak: PL/LS/833/111/SIA/08/376). MF przyznało, że regulując zagadnienie zawieszenia działalności gospodarczej ustawodawca nie unormował w sposób szczególny kwestii opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Jednak z art. 14a ustawy o swobodzie działalności gospodarczej nie wynika, że zawieszenie działalności oznacza utratę statusu przedsiębiorcy. Dlatego w przypadku przedsiębiorcy, który zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej, w sprawach związanych z opodatkowaniem tym podatkiem stosuje się, bez żadnych modyfikacji, przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Z przepisów tych wynika, że sam fakt posiadania przez przedsiębiorcę budynku, budowli czy gruntu skutkuje tym, że są one związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (por. wyrok WSA z 29 września 2005 r., II SA/Wa 1411/05). Przesłanka posiadania określonych nieruchomości lub obiektów budowlanych w przypadku zawieszenia działalności nadal jest spełniona. W rezultacie brak jest uzasadnienia dla zastosowania – dla gruntów i budynków związanych z prowadzeniem firmy – stawek przewidzianych dla gruntów i budynków pozostałych.
Warto jednak pamiętać, że zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej jest przesłanką zastosowania niższych stawek podatku od nieruchomości dla budynków mieszkalnych lub ich części, które przed zawieszeniem objęte były stawką właściwą dla obiektów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej (art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o podatkach i opłatach lokalnych). Ma to praktyczne zastosowanie, gdy przedsiębiorca prowadzi działalność w miejscu zamieszkania, tj. na jej prowadzenie przeznacza część domu lub mieszkania. W okresie zawieszenia działalności gospodarczej podatnik od całości nieruchomości może opłacać podatek według stawki właściwej dla nieruchomości mieszkalnych.
UWAGA NIŻSZE STAWKI PODATKU
Zawieszenie działalności gospodarczej jest przesłanką zastosowania niższych stawek podatku od nieruchomości dla budynków mieszkalnych lub ich części, które przed zawieszeniem objęte były stawką właściwą dla obiektów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej
Ministerstwo Finansów zwróciło również uwagę, że zmiana zasad opodatkowania w wyniku zawieszenia działalności będzie miała też miejsce w przypadku będących w posiadaniu przedsiębiorcy: gruntów sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych oraz lasów zajętych na wykonywanie innej działalności gospodarczej niż działalność rolnicza i leśna. Zawieszenie działalności gospodarczej spowoduje objęcie tych gruntów podatkiem rolnym lub leśnym na zasadach określonych w ustawach: z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym i z 30 października 2002 r. o podatku leśnym.



Zwolnienie z opłacania zaliczek

Skutki zawieszenia działalności w podatku dochodowym zarówno od osób fizycznych, jak i osób prawnych to przede wszystkim zwolnienie z obowiązku opłacania zaliczek na podatek dochodowy. W okresie zawieszenia przedsiębiorca zasadniczo nie może osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, stąd regułą jest brak obowiązku uiszczania podatku w trakcie roku podatkowego.
Zwolnienie z opłacania zaliczek podatkowych zostało uregulowane bezpośrednio w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (odpowiednio w art. 44 ust. 10 ustawy o PIT oraz art. 25 ust. 5a ustawy o CIT). Istotne jest, że zwolnienie z wpłacania zaliczek ma zastosowanie bez względu na to, czy przedsiębiorca rozlicza się z fiskusem co miesiąc, czy też opłaca zaliczki w systemie kwartalnym bądź uproszczonym. Ponadto w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych zwolnienie z obowiązku wpłacania zaliczek dotyczy nie tylko podatników opodatkowanych na zasadach ogólnych, tj. według progresywnej skali podatkowej. Ma również zastosowanie do przedsiębiorców rozliczających się z fiskusem według 19-proc. stawki liniowej, na podstawie art. 30c ustawy o PIT.

Koszty uzyskania przychodów

Ponieważ w okresie zawieszenia działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może uzyskiwać przychodów z bieżącej działalności, nie może także rozliczać w tym okresie kosztów uzyskania takich przychodów. Ich ewentualne rozliczenie świadczyłoby, że przedsiębiorca wbrew ustawowemu zakazowi wykonuje działalność gospodarczą w okresie zawieszenia.
Z drugiej jednak strony przedsiębiorca ma obowiązek w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej regulować zobowiązania powstałe przed datą tego zawieszenia. Ma również prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Można sobie zatem wyobrazić sytuacje, w których przedsiębiorca uwzględnia w okresie zawieszenia pewne koszty uzyskania przychodów. Jako przykład można tutaj podać czynsze za najem, dzierżawę czy leasing środków trwałych. Tego typu wydatki zaliczane są do kosztów pośrednich działalności gospodarczej. Nie można ich powiązać z konkretnym przychodem, jednak ich poniesienie niezbędne jest dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa, czy tak jak w przypadku zawieszenia firmy – jej utrzymania, tak aby można było bez trudu kontynuować działalność po okresie zawieszenia.
Należy zwrócić uwagę, że wskazane jako przykład czynsze z umowy najmu czy dzierżawy mają charakter długoterminowy. Ich wcześniejsze zerwanie może wiązać się z zapłatą kar umownych. Zatem ich utrzymywanie w okresie zawieszenia jest uzasadnione ekonomicznie i leży w interesie przedsiębiorcy. W okresie zawieszenia działalności przysługuje zatem prawo rozliczania tego typu wydatków w kosztach uzyskania przychodów, w przypadku gdy same umowy długoterminowe zostały podpisane przed zawieszeniem. W okresie zawieszenia rozliczeniu w kosztach uzyskania przychodów podlegają te wydatki z umów długoterminowych, których moment zaliczenia do kosztów przypada zgodnie z przepisami podatkowymi na ten okres.
Podatnik w okresie zawieszenia ma prawo oraz obowiązek uczestniczyć w toczących się postępowaniach sądowych, podatkowych i administracyjnych, które mają związek z działalnością gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej. Wiąże się to z koniecznością ponoszenia pewnych wydatków, np. na doradztwo prawne. Jeżeli toczące się postępowanie i związane z nim wydatki spełniają ogólne kryteria kosztów uzyskania przychodów, tzn. mają na celu uzyskanie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu, to można dokonać ich rozliczenia.
PRZYKŁAD: STAWKI PODATKU OD NIERUCHOMOŚCI
Przedsiębiorca prowadzi zakład fryzjerski na parterze własnego domu. W okresie prowadzenia działalności gospodarczej od części budynku przeznaczonej na zakład fryzjerski opłaca podatek według stawki właściwej dla obiektów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. W trakcie zawieszenia prowadzenia działalności przedsiębiorców od całej powierzchni domu może opłacać podatek od nieruchomości według niższej stawki określonej dla budynków mieszkalnych.
ZWOLNIENIA DLA WSPÓLNIKÓW SPÓŁEK OSOBOWYCH
Podatnik będący wspólnikiem spółki jawnej, partnerskiej, komandytowej i komandytowo-akcyjnej ma prawo do skorzystania ze zwolnienia, w zakresie tej działalności, z obowiązku wpłacania w ciągu roku podatkowego zaliczek (miesięcznych, kwartalnych lub uproszczonych) na podatek dochodowy oraz opłacania ryczałtu ewidencjonowanego, za okres objęty zawieszeniem. Pod warunkiem jednak, że złoży w formie pisemnej – nie później niż 7 dni od dnia złożenia wniosku o zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej – do właściwego naczelnika urzędu skarbowego informacji o okresie zawieszenia tej działalności.
KOSZTY PODATKOWE
W okresie zawieszenia przedsiębiorca może zaliczać do kosztów podatkowych koszty pośrednie, których ponoszenie niezbędne jest dla utrzymania i zabezpieczenia źródła przychodów, mogą to być:
● wydatki na utrzymanie lokalu, służącego do prowadzenia działalności, tj. czynsz za najem, dzierżawę, opłaty za media,
● opłaty za utrzymanie rachunków bankowych,
● opłaty, które przedsiębiorca obowiązany jest ponosić, niezależnie od faktu zawieszenia, tj. podatek od nieruchomości, opłata z tytułu użytkowania wieczystego.



Wyłączenie amortyzacji

Zawieszenie działalności wywołuje również określone skutki w zakresie amortyzacji składników majątku przedsiębiorcy. Ustawodawca, umożliwiając podatnikom zawieszenie prowadzenia działalności gospodarczej, przyjął założenie, że w czasie takiego zawieszenia należące do przedsiębiorców środki trwałe zasadniczo nie będą wykorzystywane.
UWAGA BEZ AMORTYZACJI
Amortyzacji nie podlegają składniki majątku, będące środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej
Z tego względu znowelizowane zostały przepisy art. 22c pkt 5 ustawy o PIT oraz art. 16c pkt 5 ustawy o CIT. Stanowią one, że amortyzacji nie podlegają składniki majątku, będące środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane. Wyłączenie amortyzacji ma zastosowanie od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności. Taka jest zasada. W praktyce można sobie jednak wyobrazić sytuację, w której dopuszczalna jest amortyzacja środków trwałych w okresie zawieszenia. Chodzi tu o sytuacje, w których określony środek trwały ma związek z podejmowaniem działań niezbędnych do zachowania lub zabezpieczenia źródeł przychodów, a zatem czynności dozwolonych w okresie zawieszenia.
W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca co do zasady nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednak na podstawie art. 14a ust. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej ma prawo m.in. wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Do wykonania tych czynności może być konieczne użycie składników majątku. Skoro przepisy ustaw o podatkach dochodowych wyłączają z amortyzacji te składniki majątku, które nie są używane wskutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, to uznać należy, że możliwa jest amortyzacja tych składników majątku, które są używane, aczkolwiek w ograniczonym zakresie (określonym w art. 14a ust. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej). Należy zatem dopuścić możliwość amortyzacji tych składników majątku, których używanie w okresie zawieszenia uzasadnione jest utrzymaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów, a ich używanie wcale nie świadczy o wykonywaniu działalności gospodarczej, np. magazyny, w których przedsiębiorca składuje towary, które nie zostały sprzedane przed okresem zawieszenia działalności.
W przypadku jednak nieużywania środków trwałych w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, składniki te nie mogą podlegać amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano zawieszenia działalności gospodarczej.



JAK TO ZROBIĆ...
PROBLEM
Podatniczka prowadzi działalność gospodarczą. Prowadzi szkolenia w różnych częściach Polski i w działalności wykorzystuje zarejestrowany na firmę samochód osobowy. Od sierpnia do października zawiesiła działalność. W tym okresie wypada jej termin zapłaty ubezpieczenia samochodu oraz przegląd rejestracyjny. Podatniczka chciałaby wiedzieć, czy wydatki te mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
ROZWIĄZANIE:
Na podstawie art. 14a ust. 4 pkt 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca ma prawo do wykonywania wszelkich czynności niezbędnych do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Poniesienie wydatków na ubezpieczenie oraz przegląd rejestracyjny pojazdu wydaje się spełniać ten warunek. Zwrócić należy uwagę, że zgodnie z generalną zasadą kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT. Pamiętać zatem należy o wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów tej części składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, która przekracza limit wyznaczony przez art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem do kosztów podatkowych nie można zaliczyć wydatków na samochód w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach.
PRZYKŁAD: ZWOLNIENIE Z OPŁACANIA RYCZAŁTU
Przedsiębiorca prowadzi poradnię psychologiczną dla dzieci. Rozlicza się z fiskusem w formie ryczałtu ewidencjonowanego opłacanego co miesiąc. Prowadzoną działalność gospodarczą zamierza zawiesić z dniem 10 października. W związku z tym przedsiębiorca powinien jeszcze uiścić zaliczkę za wrzesień, płatną do 20 października, oraz za październik, bowiem przez część tego miesiąca działalność będzie jeszcze wykonywana. Za kolejne miesiące nie będzie musiał już tego robić.



Zwolnienie z opłacania ryczałtu

Z wakacji podatkowych w okresie zawieszenia firmy korzystają również przedsiębiorcy, którzy zdecydowali się opłacać podatek w formie ryczałtu ewidencjonowanego na postawie ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Podatnik, który zawiesił działalność, jest zwolniony – w jej zakresie – za okres objęty zwolnieniem, z obowiązku obliczania i wpłacania na rachunek urzędu skarbowego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Zwolnienie to dotyczy zarówno podatników opłacających ryczałt co miesiąc, jak i opłacających ryczałt kwartalnie.
UWAGA KARTA PODATKOWA
Podatek w formie karty podatkowej opłaca się przez cały rok w jednakowej wysokości określonej w decyzji naczelnika urzędu skarbowego. Zawieszenie dotyczy wyłącznie firm niezatrudniających pracowników
Zwrócić należy uwagę, że opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych po spełnieniu pewnych warunków podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych. Zwolnienie z obowiązku obliczania i wpłacania ryczałtu za okres objęty zawieszeniem odnosi się do podatników prowadzących działalność gospodarczą jednoosobowo, jak również w formie spółki. Jednak w tym drugim wypadku ma ono zastosowanie pod warunkiem zawiadomienia w formie pisemnej naczelnika urzędu skarbowego o okresie zawieszenia przed upływem 7 dni od dnia złożenia wniosku o wpis informacji o zwieszeniu.

Mniejszy podatek na karcie

Zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej możliwe jest również w przypadku przedsiębiorców rozliczających się z fiskusem według innej zryczałtowanej formy opodatkowania, tj. karty podatkowej. Ten uproszczony sposób opłacania podatku regulowany w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne adresowany jest do przedsiębiorców (firm jednoosobowych oraz spółek cywilnych osób fizycznych) prowadzących działalność usługową lub wytwórczą w niewielkim zakresie.
Możliwość zawieszenia działalności gospodarczej przez kartowiczów uregulowana została w art. 34 ust. 3 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. W wypadku karty podatkowej zawieszenie działalności – w przeciwieństwie do innych form opodatkowania – nie oznacza jednak całkowitego zwolnienia z zapłaty podatku w okresie zawieszenia. Czasowe wstrzymanie wykonywania działalności gospodarczej skutkuje niepobieraniem podatku w formie karty podatkowej za cały okres zawieszenia w wysokości 1/30 miesięcznej należności za każdy dzień zawieszenia.



JAK TO ZROBIĆ...
PROBLEM:
Podatnik prowadzi jednoosobową działalność, w której amortyzuje samochód. Ze względu na problemy rodzinne musi zawiesić prowadzenie firmy na kilka miesięcy. Zastanawia się, czy zawieszając działalność gospodarczą powinien zaprzestać amortyzować auto i wznowić amortyzację w momencie odwieszenia działalności, czy też wartość pozostałą do zamortyzowania musi rozliczyć jako przychód firmy.
ROZWIĄZANIE:
Zgodnie z regulacjami art. 22c pkt 5 ustawy o PIT amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, w której te składniki były używane. Oznacza to, że w okresie zawieszenia działalności podatnik nie będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych od zakupionego samochodu i dopiero po odwieszeniu działalności będzie mógł kontynuować amortyzację.
PRZYKŁAD: OKREŚLANIE MOMENTU ZAWIESZENIA
Podatniczka chciałaby zawiesić działalność gospodarczą. Zastawiania się, w jaki sposób należy liczyć okres zawieszenia amortyzacji w tym okresie. Wniosek o zawieszenie firmy zamierza złożyć 30 września 2009 r. Zgodnie z art. 14a ust. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej okres zawieszenia rozpoczyna się od dnia wskazanego we wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej, nie wcześniej jednak niż w dniu złożenia wniosku, i trwa do dnia złożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej. W przypadku podatniczki oznacza to, że okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej może się zacząć najwcześniej z dniem 30 września 2009 r., gdyż w tym dniu zamierza złożyć wniosek o wpis zawieszenia. Przy założeniu, że podatniczka wskazała datę 30 września 2009 r. jako datę początkową okresu zawieszenia, nieużywane składniki majątku nie będą podlegały amortyzacji od października 2009 r.
PRZYKŁAD: AMORTYZACJA W OKRESIE ZAWIESZENIA
Przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu kortu tenisowego. Działalność w szczególności polega na: udostępnianiu kortu, wynajmowaniu sprzętu do gry, a także organizacji szkoleń i turniejów. W okresie jesienno-zimowym przedsiębiorca chce zawiesić wykonywanie tej działalności. Jednak w tym czasie kort tenisowy wymaga pielęgnacji i konserwacji, a więc urządzenia temu służące będą używane w trakcie zawieszenia wykonywania działalności. Te środki trwałe będą służyć wyłącznie do czynności niezbędnych do zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, a zatem mogą podlegać amortyzacji.



Przerwa w działalności

Przedsiębiorcy, który opłaca kartę podatkową, niezależnie od możliwości zawieszenia działalności na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, nadal przysługuje prawo zgłoszenia organowi podatkowemu przerwy w działalności, na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Zgodnie z tym przepisem o przerwie trwającej nieprzerwanie co najmniej 10 dni należy zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego najpóźniej w dniu jej rozpoczęcia i w dniu poprzedzającym dzień jej zakończenia. W sytuacji gdy przerwa w prowadzeniu działalności została spowodowana chorobą, podatnik zawiadamia właściwego naczelnika urzędu skarbowego o okresie przerwy, wynikającym ze zwolnienia lekarskiego, w dniu rozpoczęcia działalności po tej przerwie. Do czasu wprowadzenia nowych przepisów o zawieszeniu była to jedyna tego typu regulacja w polskim prawie podatkowym, na podstawie której ustawodawca dopuszczał możliwość skorzystania z uprawnienia w postaci zgłoszenia czasowego zaprzestania prowadzenia firmy i opłacania podatku.
Na skutek zgłoszenia przez przedsiębiorcę przerwy w działalności, tak samo jak w przypadku zawieszenia – nie pobiera się od przedsiębiorcy podatku opłacanego w formie karty podatkowej w wysokości 1/30 miesięcznej należności za każdy dzień przerwy. Między obiema instytucjami więcej jest jednak różnic niż podobieństw.
Wskazane w ramce różnice wynikają z tego, że instytucja przerwy w działalności regulowana jest tylko i wyłącznie na potrzeby rozliczania podatku opłacanego w formie karty podatkowej. Zgłoszenie naczelnikowi urzędu skarbowego przerwy w działalności nie wpływa na pozostałe prawa i obowiązki przedsiębiorcy, w tym na jego obowiązki jako płatnika składek na ubezpieczenia społeczne. Natomiast zawieszenie działalności na podstawie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej ma wymiar szerszy i skutkuje nie tylko zwolnieniem z wykonywania obowiązków podatkowych, ale również opłacania składek na ubezpieczenia społeczne.
Obecnie nowe regulacje dotyczące możliwości zawieszenia działalności opodatkowanej w formie karty podatkowej i dotychczasowe przepisy dotyczące przerwy w prowadzeniu działalności obowiązują w ustawie o podatku zryczałtowanym równolegle. Ustawodawca dokonał jednak zastrzeżenia, że do podatników, którzy na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej, w okresie objętym zawieszeniem nie mają zastosowania przepisy regulujące przerwę w opłacaniu karty. Instytucje te funkcjonują odrębnie i niezależnie od siebie, nie można ich natomiast ze sobą łączyć.
Przedsiębiorca rozliczający się na podstawie karty podatkowej, który nie zatrudnia pracowników, zasadniczo ma możliwość wyboru między zgłoszeniem w urzędzie skarbowym przerwy w działalności albo zawieszeniem swojej firmy. Jeżeli jednak przedsiębiorca opłacający kartę podatkową zatrudnia pracowników, to ma jedynie możliwość zawiadomienia fiskusa o planowanej przerwie w działalności.



Zawieszenie działalności a VAT

Przedsiębiorcy opodatkowani VAT, którzy zawieszają działalność gospodarczą, zwolnieni są z obowiązku składania deklaracji za okresy rozliczeniowe, których dotyczy zawieszenie. Uprawienie to zostało uregulowane w art. 99 ust. 7a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Zawieszenie działalności gospodarczej dla podatników podatku od towarów i usług powoduje zatem, że nie mają oni obowiązku składania deklaracji VAT-7 lub VAT-7K za okresy rozliczeniowe, których to zawieszenie dotyczy.
Przepisy ustawy o swobodzie działalności gospodarczej nie przewidują odrębnego sposobu informowania o zawieszeniu działalności gospodarczej dla celów VAT. Oznacza to, że pisemna informacja dotycząca zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przekazana urzędowi skarbowemu przez organ ewidencyjny powinna być wiążąca także dla potrzeb VAT. W przypadku przedsiębiorców wpisanych do KRS, którzy samodzielnie informują odpowiednie organy podatkowe, warunkiem skorzystania ze zwolnienia z obowiązku składania deklaracji VAT jest odpowiednie zawiadomienie naczelnika urzędu skarbowego o okresie zawieszenia.
RÓŻNICE MIĘDZY PRZERWĄ A ZAWIESZENIEM DZIAŁALNOŚCI
W przypadku przerwy zgłaszanej naczelnikowi urzędu skarbowego nie istnieją żadne obostrzenia dotyczące zatrudniania pracowników. Z uprawnienia tego może zatem skorzystać również przedsiębiorca będący pracodawcą, co nie jest dopuszczalne w przypadku zawieszenia działalności. Ponadto w przypadku przerwy w działalności istnieje prawny, bezwzględny obowiązek zgłoszenia takiego faktu przez przedsiębiorcę do urzędu skarbowego. Inaczej jest także regulowany czas trwania przerwy i zawieszenia. Okres przerwy musi trwać nieprzerwanie co najmniej 10 dni. Zawieszenie może nastąpić na okres od miesiąca do dwóch lat. Dodatkowo w przypadku zawieszenia działalności na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorca musi przestrzegać wszystkich reguł obowiązujących w okresie zawieszenia, w szczególności w zakresie dopuszczalnych czynności.
PRZYKŁAD: DZIAŁALNOŚĆ OPODATKOWANA KARTĄ PODATKOWĄ
Podatnik prowadzi zakład fryzjerski opodatkowany w formie karty podatkowej. Zatrudnia jedną fryzjerkę. Ponieważ podatnik zatrudnia jednego pracownika, przysługuje mu prawo zgłoszenia przerwy w działalności trwającej nieprzerwanie co najmniej 10 dni naczelnikowi urzędu skarbowego. W konsekwencji nie będzie musiał płacić podatku za cały okres przerwy w wysokości 1/30 miesięcznej należności za każdy dzień przerwy. Przedsiębiorca nie będzie mógł natomiast zawiesić prowadzenia działalności na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.



Wyłączenie dotyczące deklaracji

Wyłączenie konieczności składania deklaracji w zakresie VAT nie obejmuje wszystkich przedsiębiorców zawieszających działalność, będących jednocześnie podatnikami tego podatku. Przywilej ten nie ma zastosowania do:
● podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT UE zgodnie z art. 97 ustawy o VAT,
● podatników dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
● podatników dokonujących importu usług lub nabywających towary – w zakresie których są podatnikiem.
Oprócz tego zwolnienie z obowiązku składania deklaracji podatkowych nie dotyczy:
● okresów rozliczeniowych, w których zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej nie dotyczyło pełnego okresu rozliczeniowego,
● okresów rozliczeniowych, za które podatnik jest obowiązany do rozliczenia podatku z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu oraz za które jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego.
Oznacza to, że przedsiębiorca, który w trakcie okresu rozliczeniowego złoży wniosek o zawieszenie działalności gospodarczej, jest zobowiązany do złożenia deklaracji podatkowej za ten okres. Zwolnienie z obowiązku składania deklaracji podatkowych dotyczy bowiem wyłącznie pełnego okresu rozliczeniowego.
Także przedsiębiorca, który w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej wykona dozwolone czynności skutkujące powstaniem obowiązku obliczenia VAT, np. sprzedaż środków trwałych, z tego tytułu będzie zobowiązany do złożenia deklaracji podatkowej za ten okres. Ze zwolnienia z obowiązku składania deklaracji podatkowych nie korzysta również przedsiębiorca, który w trakcie okresu zawieszenia działalności gospodarczej będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego.
Okres zawieszenia wykonywania działalności nie wpływa na status podatnika jako podatnika czynnego VAT. Zasadniczo jednak w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać z niej bieżących przychodów. Nie powinna zatem zdarzyć się sytuacja, gdy w tym okresie przedsiębiorca wykonuje działalność, a następnie wystawia fakturę za wykonanie usług lub sprzedaż towarów, poza wyjątkami przewidzianymi w tym zakresie. Przedsiębiorca ma prawo m.in. do wykonywania wszelkich czynności niezbędnych do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Przepis ten jest niemal zbieżny z definicjami kosztów uzyskania przychodu w ustawach o podatku dochodowym. Zatem przedsiębiorca pod pewnymi warunkami korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego, w przypadku gdy wydatki na nabycie towarów i usług na podstawie ustaw o podatku dochodowym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Skoro ma on prawo do dokonywania pewnego rodzaju kosztów w tym specyficznym okresie, należy uznać, że powinien w tym zakresie korzystać również z prawa do odliczenia podatku zapłaconego, ponosząc dany koszt.
Należy jednak pamiętać, że ustawa o VAT w sposób szczególny reguluje moment realizacji prawa przedsiębiorcy do odliczenia VAT naliczonego. Prawo to co do zasady powstaje w rozliczeniu za okres, w którym przedsiębiorca otrzymał fakturę lub w miesiącu następnym. Przedsiębiorca, który chciałby skorzystać z prawa do odliczenia VAT naliczonego, powinien zatem w okresie zawieszenia – aby prawo to zrealizować – dobrowolnie zrezygnować ze zwolnienia od składania deklaracji VAT i za ten okres złożyć deklarację VAT na zasadach ogólnych.



Skutki wznowienia działalności

Wznowienie działalności gospodarczej następuje na podstawie wniosku przedsiębiorcy złożonego w organie ewidencyjnym lub sądzie rejestrowym. W celu zwolnienia przedsiębiorcy z dodatkowych obowiązków administracyjnych ustawodawca nałożył na organ ewidencyjny obowiązek przekazywania organom podatkowym informacji nie tylko o zawieszeniu, ale również o wznowieniu działalności.
Jedynie przedsiębiorcy wpisani do Krajowego Rejestru Sądowego są zobowiązani do samodzielnego zawiadamiania o tych zdarzeniach organów podatkowych.
PRZYKŁAD: OTRZYMANIE KOREKTY FAKTURY
Przedsiębiorca jest podatnikiem VAT. Zawiesił działalność gospodarczą na sześć miesięcy. W okresie zawieszenia otrzymał od kontrahenta faktury korygujące. W takim wypadku, mimo zawieszenia działalności gospodarczej, podatnik będzie miał obowiązek złożyć deklaracje VAT za okresy, za które zobowiązany jest dokonać korekty podatku naliczonego w oparciu o otrzymane faktury korygujące.
PRZYKŁAD: ZŁOŻENIE WNIOSKU O ZAWIESZENIE
Podatnik prowadzi niewielki zakład usługowy. Jest podatnikiem VAT i rozlicza się kwartalnie. Przedsiębiorca w trakcie okresu rozliczeniowego, tj. w III kwartale, złożył wniosek o zawieszenie działalności gospodarczej. W takim wypadku jest on zobowiązany do złożenia deklaracji podatkowej w VAT7-K za III kwartał, czyli ten okres rozliczeniowy, w którym złożył wniosek o zawieszenie. Zwolnienie z obowiązku składania deklaracji podatkowych dotyczy bowiem wyłącznie pełnego okresu rozliczeniowego.
PRZYKŁAD: WYŁĄCZENIE ZAWIESZENIA SKŁADANIA DEKLARACJI
Podatnik zawiesił działalność w okresie od 1 września do 31 grudnia 2009 r. Jest on zarejestrowany jako podatnik VAT UE. W związku z tym musi składać deklaracje VAT pomimo zawieszenia prowadzenia działalności.
CZYNNOŚCI DOZWOLONE A VAT
W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca może podejmować pewne czynności, m.in. wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przyjmować należności powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, czy też zbywać własne środki trwałe i wyposażenie. W przypadku gdy czynności dozwolone wywołają skutek zapłaty podatku należnego, np. przy sprzedaży środków trwałych lub wyposażenia, przedsiębiorca będzie zobowiązany do zapłacenia VAT w terminie składania deklaracji podatkowej oraz oczywiście do złożenia deklaracji VAT za ten okres.



Rozliczenia podatkowe

Zgodnie z przepisami ustaw o podatkach dochodowych, przedsiębiorcy w okresie zawieszenia działalności gospodarczej są zwolnieni z opłacania zaliczek miesięcznych w podatku dochodowym. Także podatnicy opłacający zryczałtowany podatek od przychodów ewidencjonowanych są zwolnieni z jego opłacania w okresie zawieszenia.
Zwolnienie z bieżących rozliczeń podatkowych nie jest jednak wyłączone w przypadku osiągnięcia dochodu (przychodu – w przypadku opodatkowania ryczałtem ewidencjonowanym), np. ze zbycia środków trwałych lub wyposażenia, wykorzystywanego wcześniej w działalności gospodarczej, czy też z odsetek od pieniędzy na firmowym koncie bankowym. Takie dochody można uzyskiwać i pozostaje to bez wpływu na zawieszenie działalności.
Zgodnie z przepisami ustawy o PIT oraz ustawy o CIT po okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej podatnicy wpłacają zaliczki według zasad obowiązujących przed zawieszeniem. Oznacza to, że podatek od dochodu, którego uzyskanie dopuszczalne jest w okresie zawieszenia, będzie podlegał rozliczeniu przy płatności pierwszej zaliczki po okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej. Analogiczne zasady będą dotyczyły rozliczenia kosztów, przekraczających kwotę przychodu z operacji dokonanych w okresie zawieszenia działalności.
PRZYKŁAD: SPRZEDAŻ ŚRODKÓW TRWAŁYCH
Przedsiębiorca zawiesił działalność od marca 2009 r. We wrześniu sprzedał wyposażenie biura. Nie musi jednak płacić zaliczki na podatek dochodowy w związku z tą sprzedażą w trakcie zawieszenia. Rozliczenie dochodu ze sprzedaży wyposażenia nastąpi wraz z wpłatą pierwszej zaliczki po wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej lub w zeznaniu rocznym składanym za 2009 r., jeżeli działalność ma być wznowiona dopiero w przyszłym roku.
ROZLICZENIA PO WZNOWIENIU DZIAŁALNOŚCI
Podatnik opłacający podatek na zasadach ogólnych rozliczy ewentualne przychody, których uzyskanie dopuszczalne jest w okresie zawieszenia, w ramach wznowionych zaliczek na podatek. Odwieszenie działalności w ciągu roku powoduje bowiem automatycznie przywrócenie reżimu wpłacania zaliczek na podatek dochodowy w zwykłym trybie. W przypadku ryczałtowców rozliczenie podatku od tego rodzaju przychodu uzyskanego w okresie zawieszenia powinno nastąpić do 20 dnia miesiąca (do 20 dnia kwartału – w przypadku podatników rozliczających się kwartalnie) następującego po miesiącu (kwartale), w którym wznowiono wykonywanie działalności.
Gdyby jednak podjęcie zawieszonej działalności następowało dopiero w kolejnym roku podatkowym, to podatek od takiego dochodu (przychodu) powinien być rozliczony w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym dochód (przychód) był osiągnięty.
PRZYKŁAD: ROZLICZENIE ZASĄDZONYCH KOSZTÓW
Przedsiębiorca prowadzi jednoosobową firmę opodatkowaną na ogólnych zasadach. W okresie zawieszenia zakończyła się w sądzie sprawa cywilna, którą podatnik wytoczył nieuczciwemu kontrahentowi. Sąd przyznał rację przedsiębiorcy. Teraz przedsiębiorca zastanawia się, czy powinien wykazać po wznowieniu działalności koszty sądowe zasądzone na jego rzecz w wyniku uwzględnienia roszczenia związanego z prowadzoną działalnością. Zasądzone przez sąd koszty stanowią przychód dla celów podatkowych. Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej wyraźnie stanowi natomiast, że w okresie zawieszenia działalności gospodarczej przedsiębiorca może uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej. Jeżeli zatem w okresie zawieszenia na rzecz przedsiębiorcy zasądzone zostały koszty sądowe w związku z dochodzeniem przez niego roszczeń z zakresu działalności gospodarczej, to po jej wznowieniu przychód ten należy wykazać.



Zasady opłacania ryczałtu

Także podatnik opodatkowany ryczałtem ewidencjonowanym, który w okresie zawieszenia uzyskał przychód, musi go rozliczyć po wznowieniu działalności gospodarczej. Obowiązek obliczenia i wpłacenia ryczałtu odnosi się do kategorii przychodów dopuszczalnych w okresie zawieszenia, czyli np. do przychodów uzyskanych na skutek wykonywania czynności niezbędnych do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przychodów z tytułu sprzedaży składników majątku związanych z prowadzoną działalnością czy też przychodów związanych z należnościami powstałymi przed okresem zawieszenia działalności. Taki przychód będzie podstawą do obliczenia ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych dotyczącego okresu zawieszenia. Jeżeli podatnik w okresie zawieszenia nie osiągnie tego rodzaju przychodów, nie będzie musiał płacić ryczałtu za okres, w którym zawiesił działalność.
Podatnicy opodatkowani ryczałtem, po wznowieniu działalności muszą obliczyć i wpłacić ryczałt dotyczący okresu zawieszenia w określonych przez ustawodawcę terminach:
● do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wznowiono wykonywanie działalności gospodarczej – w przypadku podatników rozliczających się miesięcznie,
● do 20 dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym wznowiono wykonywanie działalności gospodarczej – w przypadku podatników rozliczających się kwartalnie.
Jeżeli wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następuje w ostatnim miesiącu roku podatkowego, ryczałt dotyczący okresu zawieszenia, w danym roku podatkowym, podatnik jest obowiązany obliczyć i wpłacić do 31 stycznia następnego roku. W tym samym terminie ryczałt zobowiązani są obliczyć i wpłacić podatnicy rozliczający się kwartalnie, jeżeli wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następuje w ostatnim kwartale roku podatkowego.
W przypadku gdy wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następuje w roku następującym po roku podatkowym, w którym rozpoczęto zawieszenie, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych:
● przypadający za okres zawieszenia w roku podatkowym, w którym zawieszenie rozpoczęto, podatnik jest obowiązany obliczyć i wpłacić w terminie do 31 stycznia następnego roku,
● przypadający za okres zawieszenia w roku podatkowym, w którym wznowiono wykonywanie działalności gospodarczej, podatnik jest obowiązany obliczyć i wpłacić w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu (kwartale), w którym wznowiono działalność. Nie dotyczy to przypadku, gdy wznowienie działalności następuje w ostatnim miesiącu (kwartale) roku podatkowego. W tym wypadku podatnik jest obowiązany obliczyć i wpłacić do 31 stycznia następnego roku.
Jeżeli natomiast wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następuje w roku następującym dwa lata po roku podatkowym, w którym rozpoczęto zawieszenie, ryczałt przypadający za okres zawieszenia w roku podatkowym, w którym zawieszenie rozpoczęto, podatnik jest obowiązany obliczyć i wpłacić do 31 stycznia roku następnego. W tym samym terminie należy wpłacić ryczałt przypadający za okres zawieszenia w roku podatkowym następującym po roku, w którym zawieszenie rozpoczęto. Natomiast ryczałt przypadający za okres zawieszenia w roku podatkowym, w którym wznowiono wykonywanie działalności gospodarczej, podatnik jest obowiązany obliczyć i wpłacić w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu (kwartale), w którym wznowiono działalność.



Rozliczenia VAT

Podatnik VAT zobowiązany jest na bieżąco rozliczać podatek należny z tytułu wykonywania – w okresie zawieszenia działalności – czynności podlegających opodatkowaniu (a więc np. od sprzedaży środków trwałych i wyposażenia). Okresów, w których nastąpiły takie czynności, nie dotyczy zwolnienie z obowiązku składania deklaracji VAT-7, obowiązujące – co do zasady – w czasie zawieszenia działalności. Również – mimo tego zawieszenia – trzeba będzie złożyć deklaracje za okresy, za które podatnik zobowiązany jest dokonać korekty podatku naliczonego (np. w przypadku otrzymania od kontrahentów faktur korygujących). Deklaracje trzeba też będzie złożyć za okresy rozliczeniowe, w których zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej nie dotyczyło pełnego okresu rozliczeniowego.
PRZYKŁAD: RYCZAŁT MIESIĘCZNY
1) Przedsiębiorca, rozliczający się miesięcznie ryczałtem, zawiesił działalność w kwietniu 2009 r., a wznowił we wrześniu 2009 r. Ryczałt od ewentualnych przychodów osiągniętych od kwietnia powinien być uiszczony do 20 października 2009 r.
2) Przedsiębiorca, rozliczający się miesięcznie ryczałtem, zamierza zawiesić działalność we wrześniu 2009 r. i wznowić w grudniu 2009 r. Jeżeli w tym okresie uzyska dozwolone przez ustawę przychody np. ze zbycia środków trwałych, ryczałt od osiągniętych przychodów powinien uiścić do 31 stycznia 2010 r.
3) Przedsiębiorca opłacający ryczałt miesięcznie zawiesił działalność od września 2009 r. do marca 2011 r. Ryczałt od przychodów osiągniętych w okresie zawieszenia w 2009 r. zapłaci do 31 stycznia 2010 r. Od przychodów osiągniętych w 2010 r. – do 31 stycznia 2011 r., natomiast od przychodów osiągniętych w okresie zawieszenia w 2011 r. rozliczy do 20 kwietnia 2011 r.
PRZYKŁAD: RYCZAŁT KWARTALNY
Przedsiębiorca, rozliczający się z ryczałtu kwartalnie, zawiesił działalność we wrześniu 2009 r. i wznowi ją w kwietniu 2010 r. Ryczałt od przychodów osiągniętych w 2009 r. obejmujący przychody uzyskane w okresie zawieszenia powinien zapłacić do 31 stycznia 2010 r. Natomiast ryczałt od przychodów osiągniętych w 2010 r. w okresie zawieszenia powinien zapłacić do 20 lipca 2009 r., tj. do 20 dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym przedsiębiorca wznowi działalność.
Podstawa prawna
● Art. 14a ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2007 r. nr 155, poz. 1095 ze zm.).
● Art. 7a, 7b, 7ba, 7e ust. 1 pkt 5 i ust. 1a ustawy z 19 listopada 1999 r. – Prawo działalności gospodarczej (Dz.U. nr 101, poz. 1178 ze zm.).
● Art. 22c pkt 5, art. 44 ust. 10-13 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.).
● Art. 16c pkt 5, art. 25 ust. 5a–5d ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.).
● Art. 21 ust. 1d–1j, art. 34 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. nr 144, poz. 930 ze zm.).
● Art. 99 ust. 7a i 7b ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm.).
● Ustawa z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. nr 121, poz. 844 ze zm.).
● Ustawa z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz.U. z 2006 r. nr 136, poz. 969 ze zm.).
● Ustawa z 30 października 2002 r. o podatku leśnym (Dz.U. nr 200, poz. 1682 ze zm.).
● Art. 20c, art. 20d, art. 22a ustawy z 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (t.j. Dz.U. z 2007 r. nr 168, poz. 1186 ze zm.).
● Art. 13 pkt 4, art. 36a ust. 2 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2007 r. nr 11, poz. 74 ze zm.).
● Art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy z 27 sierpnia 2004 o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2008 r. nr 164, poz. 1027 ze zm.).
● Rozporządzenie Rady Ministrów z 24 marca 2009 r. w sprawie wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej (Dz.U. nr 50, poz. 399).