Mój pracodawca spóźnia się z wysłaniem formularza PIT – pisze pan Marcin. – Podobnie było w ubiegłym roku, jednak w końcu druk dostałem. Teraz jednak czas na rozliczenie nagli, a formularza wciąż nie ma. W pracy zapewniają, że lada dzień zostanie wysłany. Czy mogę jakoś przyspieszyć sprawę? A jeśli nie dostanę go na czas, czy będę mógł wysłać zeznanie do fiskusa nieco później – denerwuje się pan Marcin
Pracodawca ma obowiązek przesłać formularz PIT-11 pracownikowi do końca lutego. Choć przepisy właśnie na niego nakładają obowiązek przekazania druku, to dopilnowanie tego leży w interesie pracownika. Niezależnie od wszystkiego ten ostatni musi się z fiskusem rozliczyć w terminie, czyli do końca kwietnia. Opóźnienie spowodowane niedopełnieniem obowiązku przez pracodawcę nie ma tutaj znaczenia.
Na początek warto dowiedzieć się, czy formularz został wysłany, być może zaginął na poczcie, można też pisemnie wezwać pracodawcę do wysłania zaległego PIT. Jeśli jednak, tak jak w przypadku naszego czytelnika, pracodawca przyznaje, że formularza jeszcze nie wysłał, a termin, do którego powinien to zrobić, został dawno przekroczony, można poprosić o interwencję urząd skarbowy albo urząd kontroli skarbowej. W interesie pracodawcy będzie uniknięcie jej, bo może sporo kosztować. Fiskus ma prawo nałożyć na spóźnialskiego pracodawcę karę. Najczęściej kary nie przekraczają 30 tys. zł, bo niewydany w terminie PIT jest traktowany jako wykroczenie skarbowe, czyli mniejszej wagi. Jeżeli jednak i to nie pomoże, urząd skarbowy nie ma innej możliwości wpłynięcia na pracodawcę. Wówczas nie pozostaje nic innego, jak samemu postarać się zdobyć wszystkie potrzebne informacje. Jednym ze sposobów jest sprawdzenie wyciągów bankowych i pasków wynagrodzeń, można też zajrzeć do formularzy ZUS RMUA. To powinno wystarczyć, jednak warto przy składaniu zeznania podatkowego zaznaczyć, że był on obliczany na podstawie własnych danych. Jeśli otrzymamy od pracodawcy PIT-11 już po wysłaniu zeznania do skarbówki, należy złożyć korektę wraz z uzasadnieniem jej przyczyny.
Podstawa prawna
Art. 39, art. 45 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361). Art. 80 ustawy z 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (Dz.U. z 2013 r. poz. 186).