Pracownik powinien uregulować zaległą zaliczkę na podatek dochodowy wraz z odsetkami za zwłokę, nawet jeśli zaniżenie zobowiązania było wynikiem błędu pracodawcy.
Taki wniosek płynie z interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.
O wątpliwościach, jakie budzą zasady odpowiedzialności podatkowej podatnika w związku z niedopełnieniem przez pracodawcę obowiązków płatnika, pisaliśmy już w ubiegłym roku („Korekta PIT-11. Fiskus miesza w głowach płatników” – DGP nr 104/2017). Najnowsza interpretacja pokazuje, że problem wciąż jest aktualny, a fiskus podtrzymuje niekorzystne dla podatników stanowisko.
Dotyczyła ona skutków błędu pracodawcy, który uznał, że przyznane podatnikowi kwoty są zwolnione z PIT. W związku z tym nie potrącił od nich zaliczek na podatek. Chodziło o wypłacony z góry (za cztery lata) ekwiwalent z tytułu utraconych przywilejów finansowych (premii regulaminowej i wczasów pod gruszą), w związku ze zmianami w sposobie wynagradzania pracowników. Ekwiwalent został przelany na konto pracownika w dwóch transzach w latach 2015 i 2016. Pracodawca uznał, że jest to odszkodowanie, od którego nie ma PIT. Poinformował o tym pracownika.
Płatnik zmienił zdanie w 2017 r. W rezultacie przesłał pracownikowi skorygowane informacje PIT-11 i odprowadził zaległą zaliczkę na podatek dochodowy. Jednocześnie były już pracodawca wezwał podatnika do złożenia korekty zeznań rocznych za lata 2015–2016.
Pracownik uznał, że w wyniku takiej korekty musiałby dopłacić urzędowi skarbowemu kilka tysięcy złotych. Wystąpił więc z wnioskiem o interpretację, w której przekonywał, że to nie on, lecz płatnik powinien opowiadać za zaniżenie zobowiązania.
Dyrektor KIS się z tym nie zgodził. Uznał, że obowiązek zapłaty brakującej różnicy wraz z odsetkami za zwłokę ciąży na podatniku, a nie płatniku. Wyjaśnił, że w sytuacji, gdy przepisy przewidują pobór zaliczki na podatek dochodowy przez płatnika, odpowiedzialność za jej niepobranie lub niewpłacenie w terminie zasadniczo ponosi właśnie płatnik, a tylko wyjątkowo podatnik (gdy odrębne przepisy stanowią inaczej, albo podatek nie został pobrany z winy podatnika). Mówią o tym art. 26a oraz 30 ustawy o PIT.
Jednocześnie dyrektor KIS wskazał, że wystawienie pracownikowi błędnych informacji PIT-11 za lata ubiegłe, w związku z wykazaniem przychodu w niewłaściwej wysokości, skutkuje obowiązkiem wystawienia korekt PIT-11. Pracodawca powinien w nich zwiększyć przychód (dochód) pracownika osobno za 2015 r. i 2016 r., przy czym zaliczki uwzględnia się w wysokości faktycznie pobranej w tych latach.
Podatnik, który takie korekty otrzyma, musi poprawić swoje zeznania, ponownie obliczając kwoty należnego podatku. To na nim – według dyrektora KIS – ciąży obowiązek wpłacenia różnicy między podatkiem należnym (wynikającym ze złożonej korekty) a sumą zaliczek pobranych przez płatnika. Co więcej, podatnik powinien uregulować również odsetki za zwłokę.
Interpretacja nie wyjaśnia, co z kwotą zaliczki uregulowaną już wcześniej przez płatnika. Z naszych wcześniejszych ustaleń wynika, że jeżeli pracodawca wpłaci podatek, którego nie pobrał od pracownika, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty z tego tytułu. Takie stanowisko zajęło Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na pytanie DGP (por. przywołany wyżej artykuł).
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 13 kwietnia 2018 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.20.2018.2.SJ.