Gmina nie odliczy podatku naliczonego od wydatków na inwestycję, która w założeniu była przeznaczona na cele lokalnej wspólnoty, choćby potem inwestycja ta została przekazana pod działalność gospodarczą – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.
Sprawa dotyczyła gminy Mrozy w woj. mazowieckim. W ubiegłych latach rozbudowała ona i zmodernizowała kilka świetlic wiejskich. Następnie przekazała je poszczególnym sołectwom. Te zaś udostępniają je komercyjnie, np. na czas organizacji imprez okolicznościowych. Jednocześnie te same lokale są wykorzystywane nieodpłatnie na potrzeby mieszkańców, np. w związku z imprezami charytatywnymi lub przy wyborach samorządowych.
Gmina pobiera opłaty za wynajem tych pomieszczeń na podstawie zarządzenia burmistrza z marca 2012 r., w którym przyjęto oficjalny regulamin korzystania z gminnych świetlic.
Problem dotyczył wydatków inwestycyjnych na te nieruchomości (m.in. sporządzenie projektów, prace budowlane i zakup materiałów). Gmina uważała, że będzie mogła odliczyć VAT – w drodze wieloletniej korekty, o której mowa w art. 91 ust. 7 ustawy o VAT – od wydatków na świetlice oddane do użytkowania jeszcze przed wydaniem zarządzenia, czyli zanim w ogóle możliwy stał się ich odpłatny wynajem. Chciała odliczyć VAT proporcjonalnie za lata począwszy od 2012 r., kiedy to burmistrz wprowadził zarządzenie.
Dyrektor izby skarbowej odmówił jej jednak prawa do takiego odliczenia. Stwierdził, że skoro najpierw wybudowała świetlice, a dopiero potem – po wydaniu zarządzenia przez burmistrza – umożliwiła ich wynajem na cele komercyjne, to należy uznać, iż w założeniu były one przeznaczone do nieodpłatnego użytkowania dla celów gminnych. W związku z tym gmina ponosiła wydatki na inwestycje, które nie służyły czynnościom opodatkowanym. A to oznacza, że nie działała ona wtedy w charakterze podatnika.
Organ dodał, że nawet późniejsze wykorzystywanie świetlic do czynności opodatkowanych nie daje gminie prawa do odliczenia VAT.
Również WSA w Warszawie nie podzielił stanowiska gminy. – Nie możemy uznać, że koszty poniesione w momencie, gdy gmina nie miała jeszcze zamiaru wykorzystywać swojej bazy majątkowej na cele komercyjne, mogą być rozliczone historycznie – stwierdziła sędzia Honorata Łopianowska.
Podkreśliła, że nawet po wejściu w życie zarządzenia burmistrza świetlice nie przestały być – w pierwszym rzędzie – wykorzystywane niekomercyjnie na potrzeby realizacji zadań własnych gminy. Nie doszło więc do zmiany ich przeznaczenia.
Sędzia Łopianowska dodała, że jest to sytuacja odmienna od tej, w której 25 czerwca 2014 r. zapadło postanowienie Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie gminy Międzyzdroje (sygn. C-500/13). Sędzia przypomniała, że dotyczyło ono sytuacji, w której gmina poniosła wydatki na rozbudowę hali sportowej i następnie przekazała ją w dzierżawę spółce prawa handlowego. – W tamtym przypadku składnik majątkowy był w całości wykorzystywany na cele działalności gospodarczej. W związku z tym nie było, jak w tej sytuacji, tego elementu realizacji zadań własnych gminy – stwierdziła sędzia Łopianowska.
Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 26 stycznia 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3306/15.