Wezwanie do zapłaty - dokument wysyłany przez wierzyciela dłużnikowi, w sytuacji gdy upłynął już terminu do spełnienia świadczenia pieniężnego, informujący dłużnika o wymagalności świadczenia. Wezwanie do zapłaty jest czynnością przedprocesową.

Przy umowach wzajemnych (np. kupna-sprzedaży), jeżeli jedna ze stron dopuszcza się zwłoki w wykonaniu zobowiązania, druga strona może za pomocą wezwaniem do zapłaty wyznaczyć jej odpowiedni dodatkowy termin do jego wykonania z zagrożeniem, iż w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu będzie uprawniona do odstąpienia od umowy (art. 491 k.c.). Jeżeli dodatkowo wyznaczony termin do spełnienia świadczenia upłynie bezskutecznie, można wnieść sprawę do właściwego sądu.

W postępowaniach w sprawach gospodarczych wezwanie do zapłaty powinno mieć sformalizowaną treść. Każdy podmiot gospodarczy, który domaga się spłaty wierzytelności, musi udzielić w nim rzetelnej, pełnej i prawdziwej informacji na temat długu. Niespełnienie wszystkich warunków prawidłowego wezwania do zapłaty może stanowić podstawę odmowy spłaty zadłużenia w terminie wyznaczonym przez wzywającego, a tym samym może przedłużyć etap polubownego odzyskiwania należności. Wezwanie do zapłaty w sprawach gospodarczych powinno zawierać: prawidłowe i pełne oznaczenie podmiotu wzywającego do zapłaty, pełne oznaczenie podmiotu wzywanego do zapłaty, kwoty zadłużenia oraz stosunku prawnego, z którego to zadłużenie wynika, termin, do którego zapłata powinna być dokonana, informację, gdzie i w jaki sposób można uiścić należność (rachunek bankowy, kasa), podpis osoby wysyłającej wezwanie.

- Pozew – to pismo procesowe wszczynające postępowanie w sprawie cywilnej. Prawidłowo sporządzony pozew powinien zawierać oznaczenie sądu do którego jest wnoszony, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników, osnowę wniosku lub oświadczenia oraz dowody na poparcie przytoczonych okoliczności, wymienienie załączników oraz podpis strony. Pozew wnoszony drogą elektroniczną powinien być opatrzony bezpiecznym podpisem elektronicznym. Pozew powinien określać szczegółowo żądanie strony, czyli wskazywać, czy domaga się konkretnego świadczenia (np. zapłaty), czy też ustalenia lub ukształtowania prawa lub stosunku prawnego. Jeśli pozew dotyczy praw majątkowych należy podać wartość przedmiotu sporu lub wartość przedmiotu zaskarżenia. Zawierać powinien również przytoczenie okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie. Wniesienie pozwu bez któregokolwiek z wymienionych elementów skutkować będzie jego zwrotem. Gdy braki formalne zostaną uzupełnione pozew wywoła skutki od chwili jego pierwotnego wniesienia. Jeżeli zaś nie zostanie poprawiony lub braki nie zostaną uzupełnione, pozew zostanie zwrócony i nie wywoła żadnych skutków prawnych.

Podstawa prawna

Art. 126, 130, 187–188, 466 i 511 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. nr 43, poz. 296 z późn. zm.).

- Egzekucja komornicza - działania podejmowane przez komornika, w celu zaspokojenia roszczeń wierzyciela. Egzekucja komornicza jest elementem postępowania wykonawczego , w którym wierzyciel zmierza do uzyskania od dłużnika należnego świadczenia. Egzekucja, w sytuacji gdy dłużnik nie chce dobrowolnie spełnić świadczenia, prowadzona jest poprzez zagwarantowane prawem środki przymusu (np. nałożenie grzywny, upomnienie o właściwe zachowanie w miejscu czynności, czy wydalenie z miejsca czynności). Sprawy egzekucyjne należą do właściwości sądów rejonowych i działających przy tych sądach komorników.

Aby egzekucja mogłaby być skutecznie przeprowadzona należy wykazać istnienie ważnego tytułu egzekucyjnego, któremu nadano klauzulę wykonalności. Wierzyciel zaś powinien wystąpić do właściwego organu egzekucyjnego z wnioskiem o wszczęcie egzekucji. Tytułem egzekucyjnym oprócz prawomocnego orzeczenia sądu lub orzeczenia podlegającego natychmiastowemu wykonaniu może być ugoda zawarta przed sądem, wyrok sądu polubownego bądź ugoda zawarta przed takim sądem, a także ugoda zawarta przed mediatorem. Wierzyciel ma prawo wybrać komornika z terenu całego kraju za wyjątkiem spraw o egzekucję z nieruchomości oraz spraw, w których przepisy o egzekucji z nieruchomości stosuje się odpowiednio (np. do egzekucji z prawa użytkowania wieczystego).

- Krajowy Rejestr Długów – system umożliwiający uzyskiwanie informacji o nierzetelnych i niesolidnych podmiotach gospodarczych oraz o konsumentach prowadzony przez Biuro Informacji Gospodarczej. Przedmiotem działalności KRD jest pośrednictwo w udostępnianiu informacji gospodarczych, polegające na przyjmowaniu informacji gospodarczych od wierzycieli, przechowywaniu i ujawnianiu tych informacji. Wierzyciel może przekazywać do biura informacje gospodarcze w celu ich ujawnienia, jeżeli zawarł z biurem umowę o udostępnianie informacji gospodarczych.

Jeśli wierzyciel chce przekazać informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika będącego konsumentem, może to uczynić jedynie wtedy, gdy zobowiązanie powstało w związku z określonym stosunkiem prawnym, w szczególności z tytułu umowy o kredyt konsumencki, łączna kwota wymagalnych zobowiązań wynosi co najmniej 200 złotych oraz są one wymagalne od co najmniej 60 dni oraz jeśli upłynął co najmniej miesiąc od wysłania przez wierzyciela listem poleconym albo doręczenia dłużnikowi będącemu konsumentem do rąk własnych wezwania do zapłaty, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do biura KRD.

Gdy przekazywane informacje mają dotyczyć dłużnika niebędącego konsumentem, wierzyciel może to uczynić, jeśli zobowiązanie powstało w związku z określonym stosunkiem prawnym, w szczególności z tytułu umowy związanej z wykonywaniem działalności gospodarczej, łączna kwota wymagalnych zobowiązań dłużnika niebędącego konsumentem wobec wierzyciela wynosi co najmniej 500 złotych oraz są one wymagalne od co najmniej 60 dni, upłynął co najmniej miesiąc od przedstawienia wezwania do zapłaty, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do biura, z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura.

Należy pamiętać, że wszystkie wyżej wymienione przesłanki muszą zostać spełnione łącznie.